Έλαμπαν. Γυάλιζαν. Αντιφεγγίζονταν σ’ αυτά η ομορφιά του κόσμου…
Το φως του ήλιου τα ‘κανε πιο αστραφτερά. Εντυπωσιάστηκαν τα έκπληκτα μάτια των μαύρων αδελφών της Αφρικής! Πρώτη τους φορά έβλεπαν τέτοια εντυπωσιακά πράγματα. Σε μια μικρή γυαλιστερη επιφάνεια να παρουσιάζεται ο εαυτός τους και η γύρω φύση.
Άρχισαν να πουλούν τα διαμάντια τους στους πονηρούς Ευρωπαίους, για ν’ αποκτήσουν ένα καθρεφτάκι, που είχαν ετοιμάσει εκείνοι για να τους ξεγελάσουν…
Οι πλούσιοι της Ευρώπης με τις βαριές βιομηχανίες τους, με τον προηγμένο τεχνικό πολιτισμό τους, με τα εντυπωσιακά αγαθά τους, δεν έπαυσαν να προσφέρουν και στην 3η χιλιετία – όχι μόνο στους Αφρικανούς, αλλά και στους Ευρωπαίους της «Β΄ τροχιάς» – περιποιημένα «καθρεφτάκια», ελκυστικά προγράμματα, διοξίνες, όπλα, ναρκωτικά, ιδέες.
Πέφτουμε κι εμείς συχνά στην παγίδα. Προτείνουμε για ανταλλάγματα πολύτιμα πράγματα και κινδυνεύουμε να δώσουμε και τους πιο ακριβούς θησαυρούς μας.
Η ένωσή μας μαζί τους ήταν αναπόφευκτη. Χρήσιμη κι απαραίτητη. Είμαστε Ευρωπαίοι. Έχουμε δικαιώματα συνυπάρξεως και αυτονομίας, συναδελφώσεως και ελευθερίας.
Η εμμονή, πιθανόν, να μείνουμε μόνοι, γιατί είμαστε μοναδικοί, στις ημέρες μας μοιάζει με φανατισμό, είναι αναχρονιστική.
…Το φως από τη Δύση είναι και δικό μας κτήμα. Η επιστήμη, ο τεχνικός πολιτισμός, η επικοινωνία. Στο «δούναι και λαβείν» χρειάζεται προσοχή. Να μη μας θαμπώσει η λάμψη τους. Οι Ευρωπαίοι της «Α΄ τροχιάς» μάς βλέπουν με το μάτι του αφέντη, του δυνατού. Δεν απομακρύνονται από το κριτήριο του συμφέροντος.
Βέβαια υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις. Οι εκλεκτοί φιλέλληνες σ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας μας ως σήμερα. Τους αγαπούμε, τους ευγνωμονούμε.
Αγανακτούμε για τις φορές, που οι άρχοντές τους επιδιώκουν ύπουλα να μας θαμπώσουν με τα «καθρεφτάκια» των Αφρικανών και ζητούν ανταλλάγματα και συμμερίζονται και συμφωνούν με τις άθεες και ανήθικες κι απάνθρωπες απαιτήσεις του πλανητάρχη…
Ζητάμε οι Έλληνες πολίτες, από τους υπευθύνους του κράτους, η προσαρμογή της πολιτικής τους στις «σύγχρονες πολιτικές προοπτικές της Ευρώπης» να μη διαπραγματευτεί ούτε ένα θησαυρό μας ούτε ένα βράχο ούτε μια βραχονησίδα. Πολύ περισσότερο τα νησιά μας, οι θάλασσές μας, οι τόποι των «μειονοτήτων», οι αλύτρωτες ελληνικές πατρίδες, δεν είναι κτήμα τους, δεν είναι αμπελοχώραφά τους, δεν είναι διαπραγματεύσιμα.
Η βαρειά κληρονομιά μας, η γλώσσα μας, οι πνευματικοί θησαυροί μας δεν ανταλλάσσονται με όποιους καθρέφτες καλής γειτονίας, κοινών αμυντικών προγραμμάτων, Ευρώ.
Οι απαιτήσεις που προβάλλουν με φανερούς διαλόγους και μυστικές συνεννοήσεις οι εξοχώτατοι Ευρωπαίοι, κρύβουν συχνά ύπουλα σχέδια. Διαλεγόμαστε πολιτισμένα και με αξιοπρέπεια μαζί τους. Δεν είμαστε ρατσιστές ούτε όμως δουλοπρεπείς. Ζητάμε, σε παγκόσμια κλίμακα, σεβασμό στην προσωπική ζωή, στο ανθρώπινο πρόσωπο, στην ιστορία, στις πνευματικές κληρονομιές, στη γλώσσα μας.
Εδώ ίσως μέρος της ευθύνης φεύγει από τους πολιτικούς και πέφτει στα ζωντανά μέλη της Ορθόδοξης Ελλαδικής Εκκλησίας. Έρχεται σε μας που σπουδάζουμε στην Ευρώπη, που έχουμε σχέσεις και οικονομικές συναλλαγές, που μοιραζόμαστε την εκτίμηση και την αγάπη…
Μήπως όμως φτάνουμε κι εμείς στο λάθος να λέμε στην πράξη: «Δεν ζητάμε τίποτε, δε διεκδικούμε τίποτε»;
Αν οι σημερινές συνθήκες μάς ενώνουν πιο πολύ με τους Ευρωπαίους στην τέχνη, στις οικονομικές εξελίξεις, στα οπλικά συστήματα, στον πολιτισμό, είναι απαραίτητο να εκτιμήσουμε σωστά αυτά που δίνουν, αυτά που έχουμε να δώσουμε.
Γιατί κινδυνεύουμε πάλι, όπως πάντα, να πάθουμε αυτό που έγραφε ο Παυσανίας σαν χαρακτηριστικό της φυλής:
«Έλληνες αεί εν θαύματι τιθέασι τα αλλότρια ή τα οικεία»: Οι Έλληνες συνεχώς θαυμάζουν τα ξένα και δεν εκτιμούν τα δικά τους.
Εμείς οι φτωχοί Έλληνες μπορούμε να δώσουμε στην πλούσια Ήπειρο πανάκριβες, ανεκτίμητες προσφορές. Την ιδιοτυπία του ελληνικού πνεύματος. Ν’ αναστήσουμε τη ναρκωμένη από το χρήμα Δύση με την αφύπνιση σ’ ένα άλλο πνευματικό κόσμο. Χωρίς μειονεξίες να προβάλλουμε την εθνική γοητευτική μας Παράδοση, την ιστορική, φωτιστική κληρονομιά μας.
Να πούμε με παρρησία στους φίλους μας Ευρωπαίους πως ο πολιτισμός τους, η ορολογία στο χώρο της επιστήμης, έχουν τις ρίζες τους στο αρχαίο Ελληνικό πνεύμα.
Σαν αγωνιζόμενοι Χριστιανοί να εμπνεύσουμε με τη βιωματική μας Ορθόδοξη πίστη. Να δείξουμε στην υλιστική Ευρώπη πως μόνο η Ορθοδοξία μπορεί να τη βοηθήσει να σωθεί. Η επιστροφή στον Πατέρα, το μόνο αληθινό Θεό.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ