Κυριακή της Απόκρεω λέγεται η σημερινή Κυριακή, επειδή σήμερα όσοι Ορθόδοξοι χριστιανοί τηρούν τις παραδόσεις της Αγίας μας Εκκλησίας τρώνε για τελευταία μέρα  κρέας. Θα γευτούν ξανά κρέας μετά από οκτώ εβδομάδες, μετά από πενηνταέξι ημέρες.
Αλλά η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου λέγεται και Κυριακή της Κρίσεως.
Αυτή είναι πιο πνευματική, πιο θεολογική, πιο ευαγγελική ονομασία της σημερινής Κυριακής. Λέγεται Κυριακή της Κρίσεως, γιατί στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο θείος Διδάσκαλος ανασύρει με μεγάλη ευκολία το παραπέτασμα του αοράτου μέλλοντος των εσχάτων και μας αποκαλύπτει έκτυπα, όχι παραβολικά αλλά αληθινά και παραστατικά την τελευταία συγκλονιστική μέρα της εβδόμης δημιουργικής ημέρας, της μακραίωνης δηλαδή ιστορίας του ανθρωπίνου γένους.
Η διδασκαλία αυτή του Κυρίου μας, που παραδόθηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας και μεγάλης εβδομάδας της ζωής Του, λίγο πριν το Πάθος, είναι η αποκορύφωση της μεγαλοπρεπούς κλίμακας της τελευταίας εκ των πέντε μεγάλων εκθέσεων διδασκαλιών του Κυρίου μας, όπως καταγράφονται από τον ιερό Ευαγγελιστή Ματθαίο στο ομώνυμο Ευαγγέλιό του.
Οι θεοκίνητοι ιεροί Πατέρες της Αγίας μας Εκκλησίας επιλέγουν τη χαρακτηριστική αυτή ευαγγελική περικοπή, για να μας διαποτίσουν με ένα ξεκάθαρο και αφυπνιστικό μήνυμα, που θα μας είναι χρήσιμο για την μεγάλη Σαρακοστή και όλη, βέβαια, την χριστιανική μας βιοτή.
Η Ιστορία, λέει ο Χριστός, θα λήξει με ένα πολύ θριαμβευτικό, συγκλονιστικό και αμετάκλητα καθοριστικό τρόπο για όλους τους ανθρώπους και για τον καθένα μας ξεχωριστά.
Εκείνη τη φοβερή ημέρα που θα πέφτει η αυλαία της ιστορίας, θα έρθει ο υιός του ανθρώπου “ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾽ αὐτοῦ” και θα καθίσει επί του βασιλικού και δικαστικού “θρόνου δόξης αὐτοῦ” (Ματθ. κε΄ 31).
Τότε “συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη” (Ματθ. κε΄ 32), δηλαδή όλα τα δυσεξαρίθμητα δισεκατομμύρια όλων των ανθρώπων όλων των εθνών όλων των αιώνων.
Αυτή η συγκέντρωση θα είναι η μέγιστη συγκέντρωση όλων των αιώνων. Σε αυτή την συγκέντρωση θα γίνει και η μέγιστη δίκη όλων των αιώνων. Ο χώρος που θα πραγματοποιηθεί η δίκη αυτή θα είναι ένας εκτενής πνευματικός χώρος.
Ο χώρος αυτός θα είναι τελείως διάφορος απο τους τόπους προς τους οποίους θα κατευθυνθούν οι δύο απολύτως χωρισμένες παρατάξεις των δικαίων και των αιωνίως κατηραμένων. “Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον” (Ματθ. κε΄ 46).
Σήμερα, ας μας επιτραπεί να προσεγγίσουμε, κατά δύναμη, με βοηθό την θεόπνευστη ευαγγελική περικοπή της ημέρας τέσσερις κατηγορίες οφθαλμών.
1. Τα μάτια των καταδικασμένων
Ο άνθρωπος έχει συχνά την εντύπωση πως βλέπει με τα μάτια του σώματος. Σίγουρα, είναι αλήθεια κι αυτό. Κυρίως, όμως, βλέπει με άλλα μάτια. Κυρίως βλέπει με τα μάτια της ψυχής (Ματθ. στ΄ 22).
Προσέξατε τί έγινε στη Μεταμόρφωση του Κυρίου;
Άλλα έβλεπε ο Παντεπόπτης Κύριος. Άλλα ο Μωυσής και ο Ηλίας. Άλλα οι τρεις μαθητές. Άλλα οι οχτώ υπόλοιποι. Άλλα ο τυφλός Ιούδας. Άλλα ο κόσμος που ήταν γύρω τους.
Γι’ αυτό και ψάλλουμε στις 6 Αυγούστου: «Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει, Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθώς ἠδύναντο».
Όλοι όσοι ήταν κάτω από το Θαβώρ τοπικά και πνευματικά, παρ’ ότι είχαν οπτική επαφή, δεν είδαν τίποτα. Γιατί; Γιατί ο άνθρωπος βλέπει κυρίως με τα μάτια της ψυχής.
Πότε όμως μπορούν να δουν τα μάτια της ψυχής μας; Όταν έρχεται η χάρη του Θεού. Θα θυμάστε στην πορεία προς Εμμαούς τι λέει: «Οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν» (Λουκ. κδ΄ 16).
Και πότε έρχεται η λυτρωτική χάρη του Θεού; Όταν ο άνθρωπος ζει σύμφωνα με το θέλημά Του. Όταν ο άνθρωπος ταπεινώνεται, μετανοεί, προσεύχεται, ποθεί να ταυτίσει το θέλημά του με το θέλημα του Θεού.
Κάθε φορά που αμαρτάνει ο άνθρωπος, χάνει τη χάρη του Θεού, χάνει το φως των οφθαλμών της ψυχής. «Ἐάν δε ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ᾖ, ὅλον τὸ σῶμα σου σκοτεινὸν ἔσται» (Ματθ. στ΄ 23). Αν δεν βλέπουν τα μάτια της ψυχής σου, όλη σου η ύπαρξη θα είναι τυφλή και σκοτεινή και δεν θα βλέπει ορθά.
Αυτή την οδυνηρή αλήθεια διαπιστώνουμε και σήμερα για τους ανθρώπους που θα καταδικαστούν τελικά την φοβερή ημέρα της κρίσεως. Και δεν θα καταδικαστούν από τον Θεό μα από «το ξερό τους το κεφάλι», από τα αμαρτωλά τους έργα.
«Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον» (Ματθ. κε΄ 41).
Στους δικαίους, πάλι θα πει: «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. κε΄ 34).
Βλέπετε; Στο “κατηραμένοι” δεν υπάρχει η φράση “τοῦ πατρός μου”. Ο Θεός δεν καταριέται κανέναν.
“Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι· οὐκ ἔτι ὑπό τοῦ Πατρός μου· οὐ γὰρ αὐτος κατηράσατο, ἀλλὰ τὰ οὶκεία ἔργα”, μάς λέει ο ιερός Χρυσόστομος.
Οι άνθρωποι αυτοί, που τους συναντούμε και στις μέρες μας, βλέπουν παντού μόνο την ύλη. Βλέπουν τα χρήματα, τα κτήματα, τα αποκτήματα, τα κινητά, τα ακίνητα, τα αυτοκίνητα, τα ενδύματα, τις μετοχές, τα σώματα, τις επιδερμίδες των ανθρώπων.
Στις ασθένειες, στους σεισμούς, στους καταποντισμούς, στο πυρ, στη χάλαζα, στον χιονιά βλέπουν μόνο κακό, καταστροφή, απειλή, φόβο, φοβία, όλεθρο.
Το πολύ-πολύ να δουν στην τηλεόραση, τις αποπροσανατολιστικές ειδήσεις, τις υποχρεωτικές μάσκες, τα ατέλειωτα αντισηπτικά, τα αμφίβολα εμβόλια…
Το βλέμμα τους δεν μπορεί να διαπεράσει την επιδερμίδα του ανθρώπου, την επιφάνεια της γη. Δεν μπορεί να δει την ψυχή, την άλλη ζωή, τους Αγίους και τη δύναμή τους, τους αγγέλους της ειρήνης, τους πιστούς οδηγούς, τον ίδιο τον αδελφό τους, τον Θεό σαν Πατέρα Παντοκράτορα πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα! “τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ” (Ματθ. κε΄ 44).
Βλέπετε; Αυτοί που δεν βλέπουν ούτε τους πιό αναγκεμένους ανθρώπους πώς είναι δυνατόν να δουν τον ίδιο τον Θεό; Δεν τον έχουν δεί ποτέ στην ζωή τους!
Θυμάστε τον πρεσβύτερο υιό της προηγούμενης Κυριακής που δεν έβλεπε τον αδελφό του; Τον Φαρισαίο, την προπροηγούμενη Κυριακή, που έβλεπε μόνο λάθη και αμαρτίες στον συμπροσευχόμενό του Τελώνη;
Έτσι και εδώ.
Αυτοί που θα καταδικαστούν, μας λέει ο Χριστός σήμερα, δεν θα έχουν δει πουθενά τον Θεό. Εκτός από τον Θεό, όμως, δεν θα έχουν δει πουθενά και τον άνθρωπο! Ούτε τον αναγκεμένο άνθρωπο.
Ούτε έναν δυστυχή δεν είδαν να έχει ανάγκη “οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων” (Ματθ. κε΄ 45).
Ούτε αυτόν που πεινάει, ούτε αυτόν που διψά, ούτε τον άρρωστο, τον φυλακισμένο, τον γυμνό (Ματθ. κε΄ 42-43).
Δεν θα έχουν δει, μας λέει ο Κύριος, ακόμη κανέναν ως αδελφό…
Στους ανθρώπους της αγάπης λέει: “ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε” (Ματθ. κε΄ 40).
Αντίθετα, στους αποξενωμένους από την αγάπη και από τον Θεό της αγάπης λέει: “ἐφ᾽ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε” (Ματθ. κε΄ 45). Ας προσέξουμε εδώ την παράλειψη της φράσης “τῶν ἀδελφῶν μου”! Ας προσέξουμε και το “ἑνὶ”.
Συγκλονιστικό! Ούτε έναν άνθρωπο δεν είδαν σαν άνθρωπο…
Ούτε έναν δυστυχή δεν είδαν να έχει ανάγκη…
Πώς θέλετε να δουν τους Αγίους, τους Αγγέλους, τον Θεό;
Μήπως μας θυμίζουν αυτοί οι άνθρωποι τους σύγχρονους ανθρώπους; Μήπως μας θυμίζουν και τον εαυτό μας πολλές φορές;
Ας δούμε όμως τώρα στα μάτια, τα μάτια των άλλων ανθρώπων, που βλέπουν σήμερα τον Χριστό.
2. Τα μάτια των δικαίων
Αξίζει να παρατηρήσουμε τα μάτια των δικαίων. Και ο Κύριος συνεχώς με θαυμασμό τούς παρατηρεί και καταγράφει μία προς μία τις αγαθές πράξεις της αγάπης τους.
Δεν γράφει ο θεόπνευστος προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ “ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους” (Ψαλμός 33, 16); Δεν το παρατηρούμε εκ του αποτελέσματος και σήμερα στην περιγραφή της παγκόσμιας Κρίσεως;
Ούτε μια καλή τους πράξη δεν του διέφυγε. Παρατηρούσε σε ολη τους την ζωή την αστείρευτη, πηγαία και ανυστερόβουλη αγάπη τους.
Τι μπορούσαν να τους ανταποδώσουν οι πάμπτωχοι πεινασμένοι που καθημερινά τάιζαν; (Ματθ. κε΄ 35)
Τι μπορούσαν να τους ανταποδώσουν οι ξένοι, που δεν ήξεραν αν θα τους ξανάβλεπαν ποτέ αλλά τους φιλοξενούσαν;
Μήπως απαιτούσαν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πολιτικών φρονημάτων ή ηθικής, για να τους φιλοξενήσουν;
Μήπως σκέφτηκαν ποτέ να τους ζητήσουν χρήματα;
“Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με” (Ματθ. κε΄ 35)
Και επικίνδυνοι όταν ήταν, και εγκληματίες και κάθε είδους παραβατικοί, δεν τους απέκλεισαν από την συμπόνια και την αγάπη τους, τους επισκέπτονταν, τους βοηθούσαν πνευματικά και υλικά, τους πονούσαν, έκλαιγαν “μετὰ κλαιόντων”.
 “Ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με” (Ματθ. κε΄ 36).
Οι οφθαλμοι του Κυρίου τούς παρατηρούσαν όπως τον Αβραάμ. “τῆς φιλοξενίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· διὰ ταύτης γὰρ ἔλαθόν τινες ξενίσαντες ἀγγέλους.” (Εβρ. ιγ’ 1-2)
Και έβλεπε ο καρδιογνώστης και πιο βαθιά. Έβλεπε την αγαπώσα καρδιά τους.
Έβλεπε πως έβλεπαν όλα αυτά τα πρόσωπα με ολόψυχη αγάπη, με σεβασμό, με θαυμασμό, με τιμή. Κυριολεκτικά, χωρίς να το καταλαβαίνουν, τους περιποιούνταν σαν να ήταν ο ίδιος ο Χριστός. Είτε τον Χριστό φιλοξενούσαν είτε τον άρρωστο, τον  φτωχό, τον γυμνό, γι’ αυτούς ήταν το ίδιο!
Τα έβλεπε αυτά ο Κύριος. Έβλεπε πώς έβλεπαν αυτοί οι άνθρωποι με τα καθαρά και φωτεινά μάτια της ψυχής και κατέγραφε ότι είχαν τέτοιο φρόνημα, που κυριολεκτικά ήταν σαν να φιλοξενούσαν τον Ίδιο.
Και σήμερα το διακηρύττει: “ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε” (Ματθ. κε΄ 40).
Θέλετε και άλλο στοιχείο που κάνει την αγάπη τους πιο θαυμαστή; Οι δίκαιοι πότε δεν θεώρησαν ότι έκαναν κάτι αξιοπρόσεκτο και αξιόμισθο. Το θεωρούσαν απλή υποχρέωσή τους!
Πόσο μάλλον, ποτέ δεν υποπτεύθηκαν ότι προσφέρουν την αγάπη τους στον Χριστό ή έστω στους αδελφούς Του! “Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε” (Ματθ. κε΄ 36-39).
Ο άγιος, εξάλλου, όλους τους βλέπει καλούς και αγίους! Ο χριστοποιημένος όλους τους ανθρώπους τούς σέβεται όπως σέβεται τον Χριστό.
Όπως ο Φαρισαίος και ο μεγάλος αδελφός του ασώτου βλέπει μόνο λάθη και αμαρτωλούς τους αδελφούς του, και δεν τους θεωρεί καν αδελφούς, αλλά ξένους, έτσι αντίθετα και ο αληθινός άνθρωπος του Θεού βλέπει και στον χειρότερο ληστή, όπως ο Χριστός, έναν υποψήφιο Άγιο!
Αλήθεια, τι ζηλευτά ματιά έχουν αυτοί οι άνθρωποι!
Αλήθεια, εμείς τουλάχιστον έχουμε τα μάτια που θα ζηλέψουν αυτούς τους ανθρώπους με αυτά τα μάτια;
Ας δούμε τώρα και κάποια άλλα μάτια… ανώτερα
3. Τα μάτια των Αγίων Αγγέλων
Στην αποκαλυπτική περιγραφή της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου, ο τέλειος Θεάνθρωπος Κριτής σημειώνει εμφαντικά ότι κατά τη θριαμβευτική επάνοδό Του θα συνοδεύεται από όλους τους αναρίθμητους Αγίους Αγγέλους φωτός “καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ” (Ματθ. κε΄ 31).
Γιατί άραγε; Θα είναι μόνο τιμητική αυτή η συνοδεία;
Μήπως ο Χριστός, ο πανυπερτέλειος αδέκαστος Κριτής χρειάζεται τη βοήθεια των αγίων αγγέλων, για να ενεργήσει την πάνσοφη Κρίση Του;
Όχι, ασφαλώς! Ο ανενδεής και δοξασθείς Θεάνθρωπος Κύριος δεν την χρειάζεται. Η μαρτυρία τους, όμως, και ειδικά των φυλάκων αγγέλων, που επωμίσθηκαν ο καθένας την φύλαξη συγκεκριμένου χριστιανού, θα είναι βοηθητική για εμάς.
Στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής μάς αποκαλύπτει ο Θεός δια του αγίου Ευαγγελιστού Ιωάννη ότι οι άγιοι άγγελοι είναι θεία ζώα που βλέπουν σφαιρικά και απίστευτα διεισδυτικά τα πάντα: “καὶ ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου (του Θεού) καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου τέσσαρα ζῷα γέμοντα ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν” (Αποκ. δ΄ 6) και λίγο πιο κάτω: “καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα, ἓν καθ’ ἓν αὐτῶν ἔχον ἀνὰ πτέρυγας ἕξ (έχουν έξι φτερούγες, σύμβολα ευκινησίας και αεικινησίας προς εκτέλεση των εντολών του Θεού), κυκλόθεν καὶ ἔσωθεν γέμουσιν ὀφθαλμῶν, καὶ ἀνάπαυσιν οὐκ ἔχουσιν ἡμέρας καὶ νυκτὸς” (Αποκ. δ΄ 8). Είναι γεμάτοι από μάτια, για να βλέπουν ασταμάτητα και ακούραστα το κάθε τι.
Όλοι, λοιπόν, οι άγιοι άγγελοι που κατέγραψαν τα πάντα και τους πάντες με την αδιάλειπτη αγία μνήμη τους και την αγία φιλάνθρωπη διάθεσή τους θα μαρτυρήσουν για τον καθένα μας.
«Πάντες οἰ ἄγγελοι παρέσονται μετ’ αὐτοῦ, φησί, καὶ αὐτοὶ μαρτυροῦντες ὅσα διηκονήσαντο πεμπόμενοι παρὰ τοῦ Δεσπότου πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων σωτηρίαν» (ιερός Χρυσόστομος)
Ας έρθουμε όμως τώρα και στην μοναδική μακαρία και παντέφορο όραση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
4. Τα μάτια του Χριστού
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο καλύτερος φίλος του Χριστού και ο πιο αγαπητός μαθητής Του, Τον κοίταζε συνεχώς στα μάτια.
Λίγο πριν αναστήσει τον τετραήμερο Λάζαρο, γράφει ο άγιος Ιωάννης, «ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς» (Ιωάν. ια΄ 35).
Τι έβλεπαν λοιπόν αυτά τα άγια μάτια του Χριστού;
•    Ο Κύριος και ως Θεάνθρωπος έβλεπε τα πάντα. Έβλεπε τους ανθρώπους και όταν δεν είχε οπτική επαφή μαζί τους, όπως είδε τον Φίλιππο «ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν» (Ιωάν.  α΄ 41).
•    Έβλεπε τις σκέψεις και τους λογισμούς των ανθρώπων· «διατί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Λουκ. κδ΄ 38).
•    Έβλεπε τον Αβραάμ και όλους τους δικαίους στην άλλη ζωή· “Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν, καὶ εἶδε καὶ ἐχάρη” (Ιωάν. η΄ 56).
•    Έβλεπε και μιλούσε και διέταζε τις ψυχές των νεκρών· “νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι” (Λουκ. ζ΄ 14) και η φωνή Του και η όρασή Του έφτασε στον Άδη και τον ξεχώρισε.
•    Έβλεπε όλες τις κινήσεις του σατανά· “ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν” (Λουκ. ιδ΄ 30). Βλέπω τον διάβολο που σχεδιάζει την τελευταία και σφοδρότερη επίθεση κατ’ εμού αλλά επειδή είμαι τελείως αναμάρτητος δεν μπορεί να βρει το παραμικρό για να με πειράξει.
•    Έβλεπε τους αγγέλους και τις κινήσεις τους· “ἀπ᾽ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου” (Ιωάν. α΄ 52).
•    Έβλεπε και γνώριζε με διάυγεια την προσωπικότητα και την ιστορία του κάθε ανθρώπου· “οὐ χρείαν εἶχεν ἵνα τις μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου· (=δεν είχε ανάγκη να τον πληροφορήσει κάποιος άλλος άνθρωπος για τον οποιοδήποτε) αὐτὸς γὰρ ἐγίνωσκε τί ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.” (Ιω. β΄ 25).
•    Έβλεπε, ενώ ήταν στη γη, τι έκανε ο Ουράνιος Πατήρ και διακήρυττε: Εγώ γνωρίζω καλύτερα από κάθε άλλον τον Θεό και το θέλημά του, διότι “οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ” (Ιωάν. γ΄ 13).
Στην Αποκάλυψη, όταν γράφει στον επίσκοπο της Εκκλησίας των Θυατείρων, λέει: “Τάδε λέγει ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ἔχων τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ὡς φλόγα πυρός” (Αποκ. β΄ 18). Δηλαδή, αυτό το λέει ο Υιός του Θεού, που έχει τα μάτια του σαν φλόγα πυρός, ώστε να μην μένει τίποτα σκοτεινό και κρυμμένο από αυτά.
Αυτά είναι τα μάτια του παντεπόπτη Κριτή.
Αυτός ο Κριτής θα μας κρίνει.
Αυτό είναι το μήνυμα της σημερινής Κυριακής:
Ο Χριστός τα βλέπει όλα.
Ας μετανοήσουμε λοιπόν τώρα, τη Μεγάλη Σαρακοστή!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ