Τό νησί τῆς Λευκάδος περί τά μέσα τοῦ 18ου αἰῶνος μ.Χ. ἐπέρασε μία μεγάλη δοκιμασία ἀπό τό λοιμό τῆς πανώλης. Μέ βάση διάφορα στοιχεῖα, 1.800 κάτοικοι ἀφανίσθηκαν ἀπό τήν «πανούκλα». Ἐπίσης ἡ Ἑνετική φρουρά ἀποδεκατίσθηκε. Τό ἴδιο καί ὁλόκληροι οἰκισμοί, ὅπως τά Κολυβάτα τοῦ ὀρεινοῦ χωριοῦ Ἀλέξανδρος. Τόν Αὔγουστο τοῦ 1743, ὁ Ἱερομόναχος Ματθαῖος μετέφερε στή Λευκάδα ἀπό τήν ἱερά μονή Δουσίκου, κοντά στά Τρίκαλα, τήν τίμια κάρα τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος, Ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης († 14 Σεπτεμβρίου). Μέ τή βοήθεια τοῦ Ἁγίου οἱ Λευκαδίτες ἐσώθησαν ἀπό τή φοβερή ἀσθένεια. Ἀνήγειραν μάλιστα ναό πρός τιμήν του στό χῶρο ὅπου εἶχε στηθεῖ προηγουμένως τό λοιμοκαθαρτήριο καί τόν παρεχώρησαν ὡς μετόχι στή μονή Δουσίκου. Ἡ περιοχή ἐκείνη μέχρι σήμερα ὀνομάζεται «Ἁγία Κάρα».

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx