Ἦταν στείρα γιά πολλά χρόνια καί βυθίστηκε σέ μεγάλη θλίψη. Ἡ ψυχή της ποθοῦσε νά σφίξει στήν ἀγκαλιά της ἕνα δικό της παιδί. Ἀλλά ὁ καιρός περνοῦσε καί ἡ στείρωση παρέμενε. Παρ’ ὅλα αὐτά ὅμως ἡ Ἄννα, πού ἦταν σύζυγος τοῦ Ἐλκανᾶ, γιοῦ τοῦ Ἱερεμεήλ, ἀπό τήν Ἀρμαθαίμ, εἶχε συνεχή ἐλπίδα στόν Θεό. Καί κάθε χρόνο, ἀνέβαινε στόν οἶκο τοῦ Κυρίου στήν Σηλῶ καί προσευχόταν μέ δάκρυα καί νηστεῖες. Ὁ καλός της σύζυγος Ἐλκανᾶ, προσπαθοῦσε νά τήν παρηγορήσει, ἀλλά ἡ Ἄννα ἦταν ἀπαρηγόρητη καί συνεχῶς προσευχόταν στόν Θεό νά τῆς χαρίσει παιδί καί αὐτή θά τό ἀφιέρωνε σ’ Αὐτόν. Ἡ θερμή προσευχή της εἰσακούστηκε καί ἡ Ἄννα συνέλαβε. Ἔκανε γιό καί τόν ὀνόμασε Σαμουήλ. Μετά τήν ἀπογαλάκτιση τοῦ παιδιοῦ, οἱ δυό γονεῖς ἀνέβηκαν στήν Σηλῶ μαζί μέ τόν Σαμουήλ καί μέ ὅτι ὅριζε ὁ νόμος σ’ αὐτές τίς περιστάσεις. Ἐκεῖ ἡ εὐσεβής Ἄννα ἔφερε τό παιδάκι της στόν ἱερέα Ἠλί, γιά νά τό ἀφιερώσει στήν ὑπηρεσία τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου. Καί γεμάτη χαρά καί ἐνθουσιασμό εἶπε τόν ὑπέροχο ὕμνο: «Ἐστερεώθη καρδία μου ἐν Κυρίῳ, ὑψώθη κέρας μου ἐν Θεῷ μου, ἐπλατύνθη ἐπ’ ἐχθρούς μου τό στόμα μου, εὐφράνθην ἐν σωτηρίᾳ σου». Μετά ἀπ’ αὐτό, ἡ θεία χάρη εὐλόγησε τήν πίστη καί τήν εὐσεβή ἀφοσίωση τῆς Ἄννας ἀκόμη περισσότερο. Τῆς χάρισε τρεῖς ἀκόμα γιούς καί δυό θυγατέρες. Καί πραγματοποιήθηκε ἔτσι ἡ προφητική της ἐνόραση, κατά τήν ὁποία εἶπε: «στείρα ἔτεκεν ἑπτά, καί ἡ πολλή ἐν τέκνοις ἠσθένησεν». Γιά τήν Ἄννα αὐτή, ὁ Χρυσόστομος ἀφιέρωσε πολλές καί λαμπρές ὁμιλίες.
Κοινοποίηση
Δείτε Επίσης

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.