Ὁ Ὁσιομάρτυρας Δομέτιος ἦταν Πέρσης καί ἔζησε στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Διδάχθηκε τή χριστιανική πίστη ἀπό κάποιο χριστιανό, πού ὀνομαζόταν Ἄβαρος. Ὅταν τό ἔμαθαν αὐτό οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ του, ἐξεγέρθηκαν ἐναντίον του καί ὁ Δομέτιος ἀναγκάσθηκε νά τούς ἐγκαταλείψει.
Κατέφυγε στήν πόλη Νίσιβη στά βυζαντινά σύνορα, ὅπου κλείστηκε σέ κάποια μονή. Ἀναχώρησε, ὅμως, κι ἀπό κεῖ, γιά νά ἔλθει στή Θεοδοσιούπολη, στή μονή Σεργίου καί Βάκχου, ὅπου ὁ Δομέτιος καλλιέργησε σέ μεγάλο βαθμό τίς ἀρετές τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ προϊστάμενος τῆς μονῆς Οὐρβέλ, βλέποντας τήν πνευματική ἀνωτερότητα τοῦ Δομετίου, θέλησε νά τόν κάνει πρεσβύτερο. Ἀλλά ὁ ἀγῶνας τοῦ Δομετίου δέν ἦταν πώς θά ἁρπάξει ἀξιώματα, ἀλλά πώς θά τά ἀποφύγει. Διότι ἔμαθε ἀπό τόν Κύριό του Ἰησοῦ Χριστό, νά εἶναι «ταπεινός τῇ καρδίᾳ» πού σημαίνει, ταπεινός στό φρόνημα καί τήν ἐσωτερική διάθεση.
Γι’ αὐτό καί ἔφυγε στά ὄρη καί ζοῦσε μέσα σέ μιά σπηλιά μέ δύο μαθητές του. Ὅταν κάποτε περνοῦσε ἀπό ἐκει ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης, διέταξε νά τόν σκοτώσουν.
Οἱ στρατιῶτες τοῦ Ἰουλιανοῦ βρῆκαν τόν Δομέτιο καί τούς μαθητές του νά ψάλλουν μέσα στή σπηλιά, ὅπου τούς φόνευσαν μέ λιθοβολισμό.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Τόν τῆς χάριτος λόγον εἰσποιησάμενος, πυρσολατρῶν τάς τερθρείας ἀπεποιήσω σοφῶς, τῷ Χριστῷ ἀνατεθεῖς Πάτερ Δομέτιε· καί ἐν ἀθλήσει ἀκλινής, ὡς Ὁσίων μιμητής, ἐδείχθης Ὁσιομάρτυς· διό σέ ὕμνοις τιμῶμεν, σύν φοιτητῶν σου τῇ δυάδι σοφέ.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τούς ἀσφαλεῖς.
Ὡς μυηθείς, τήν πρός Χριστόν εὐσέβειαν, ταῖς ἀρεταῖς, περιφανῶς διέπρεψας, ἱερῶς πολιτευσάμενος, θεομακάριστε Δομέτιε· τήν ἄθλησιν γάρ Πάτερ ὡς διάδημα, ἐπέθου τοῖς ὁσίοις σου πυκτεύμασι, πρεσβεύων ὑπέρ τῶν εὐφημούντων σε.

Μεγαλυνάριον.
Σκότος καταλείψας τό περσικόν, ἔλαμψας ἐν κόσμῳ, ὥσπερ ἄστρον ἑωθινόν· πόνοις γάρ ὁσίοις, καί ἄθλοις μαρτυρίου, υἱός φωτός ἐδείχθης, Πάτερ Δομέτιε.