Φύση ανήσυχη και επαναστατική. Αγράμματος αλλά με ξεχωριστές δεξιότητες. Ικανότατος ναυτικός, παράτολμος και ριψοκίνδυνος. Ο Ανδρέας Μιαούλης, από κουρσάρος στα εφηβικά του χρόνια, θα γίνει αργότερα επιτυχημένος έμπορος, για να καταλήξει ναύαρχος στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης.
Στα 15 του χρόνια φεύγει από το νησί του, την Ύδρα, και αμούστακος ακόμη, βρίσκεται ναυτικός σε κουρσάρικο καράβι. Ζώντας μία ζωή γεμάτη περιπέτειες, χωρίς να το καταλαβαίνει, εκπαιδεύεται για τον αυριανό Απελευθερωτικό Αγώνα.
Στην ηλικία των 16 χρόνων ο Ανδρέας Βώκος (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα) πουλά τη βάρκα του πατέρα του και αγοράζει οθωμανικό πλοίο τύπου μιαούλ. Από τότε θα πάρει και το παρατσούκλι Μιαούλης, με το οποίο έμεινε γνωστός στην ιστορία.
Κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους κάνει περιουσία σπάζοντας τον αποκλεισμό των Άγγλων και ανεφοδιάζοντας τις ισπανικές πόλεις. Το 1802, κατά τη διάρκεια μίας τέτοιας επιχείρησης, συλλαμβάνεται από πλοίο του ναυάρχου του Βασιλικού Βρετανικού Ναυτικού Νέλσωνα. Σύμφωνα με τις ιστορίες των ναυτικών, οι δύο τους είχαν τον εξής διάλογο:
–Είσαι Έλληνας;
–Μάλιστα, Ναύαρχε!
–Το ξέρεις πως σ’ αυτά τα μέρη εφαρμόζω αποκλεισμό;
–Το γνωρίζω πολύ καλά, κύριε ναύαρχε!
–Και τότε γιατί τον παραβιάζεις;
–Για το συμφέρον μου, ναύαρχε!
–Αν ήμουν εγώ στη θέση σου και εσύ στη δική μου, τι θα έκανες;
–Θα σε κρεμούσα απ’ το λαιμό, στο πινό της μαΐστρας[1], Ναύαρχέ μου!
Ο Οράτιος Νέλσων θαύμασε τόσο την τόλμη και την ειλικρίνεια του Ανδρέα Μιαούλη, που τον άφησε ελεύθερο.
Με την έναρξη του Αγώνα του 1821, και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος διαφωνούσε με το ξέσπασμα της Επανάστασης τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, προσφέρει τα καράβια του στη διάθεση της πατρίδας και μαζί με άλλους πλοιοκτήτες αναλαμβάνει τις δαπάνες των ναυτικών επιχειρήσεων. Ο ίδιος παίρνει τη θέση του ναυάρχου του υδραίικου στόλου και οδηγεί το ελληνικό ναυτικό σε μεγάλες νίκες κατά των Τούρκων. Είναι ο πρώτος που θα πάρει την τολμηρή απόφαση να αντιμετωπίσει τον τουρκικό στόλο κατά παράταξη και θα νικήσει στη ναυμαχία της Πάτρας το 1822. Ο Μιαούλης είναι ο καπετάνιος που θα προεξάρχει στη νικηφόρα ναυμαχία του Γέροντα το 1824 και αυτός που θα φροντίσει να παρέχονται εφόδια στους πολεμιστές του Μεσολογγίου κατά τη διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας, το 1826.
Μετά την απελευθέρωση, στον Μιαούλη ανατίθεται η αρχηγία του στόλου του Αιγαίου και η πάταξη της πειρατείας. Πράγματι, δεν αργεί να καθαρίσει τις ελληνικές θάλασσες από τους πειρατές.
Μελανή σελίδα στη ζωή του μεγάλου ήρωα αποτελεί η ανατίναξη δύο πλοίων του ελληνικού στόλου, ύστερα από σύγκρουσή του με τον τότε κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Η ανατίναξη αυτή ήταν κάτι για το οποίο ο Μιαούλης μετάνιωνε για όλη την υπόλοιπη ζωή του και αποδεικνύει σε πόσο μεγάλες τραγωδίες μπορούν να οδηγήσουν τα ανθρώπινα πάθη.
Λίγες ημέρες πριν αφήσει αυτή τη ζωή, άρρωστο πια, και έχοντας προσφέρει πλήθος υπηρεσιών στην πατρίδα, θα επισκεφθεί τον Ανδρέα Μιαούλη ο τότε βασιλιάς του Ελληνικού κράτους, ο Όθωνας, για να του επιδώσει τον Μεγαλόσταυρο του Σωτήρος και να του μεταφέρει τις ευχαριστίες του Έθνους. Ο μεγάλος ήρωας έφυγε από τη ζωή στις 11 Ιουνίου του 1835. Η καρδιά του φυλάσσεται σε λήκυθο[2] στο Ιστορικό Μουσείο της Ύδρας.
Σιλουανή
[1] Σημείο στο οποίο κρέμεται το βασικό πανί του πλοίου.
[2] Αγγείο σε σχήμα φιάλης
 
«Πρός τή ΝΙΚΗ», Μάρτιος 2020