Ο Χριστιανός δεν κινδυνεύει να γίνει ακοινώνητος. Διότι, εφόσον έχει προορισμό να είναι «φως του κόσμου» και «άλας της γης», δεν μπορεί να στέκεται μακριά από τους άλλους ανθρώπους. Ζει μέσα στην κοινωνία, συναναστρέφεται με άλλους και είναι ο αληθώς κοινωνικός άνθρωπος. Απαλλαγμένος από προκαταλήψεις, από τη μωρή ιδέα περί ανώτερων και κατώτερων τάξεων, δεν κάνει διακρίσεις άξιων και ανάξιων συναναστροφής. Εκείνο, το οποίο ζητά από τον πλησίον του, δεν είναι η λαμπρότητα του αξιώματος και της θέσης, αλλά η απλότητα της καρδιάς, η αγαθή διάθεση. Και έτσι ο κύκλος των γνωριμιών του δεν είναι ταξικώς περιορισμένος, αλλά ποιοτικώς εκλεκτός, χωρίς αυτό να σημαίνει αδιαφορία και περιφρόνηση προς εκείνους, οι οποίοι έχουν διαφορετικές αρχές απ’ αυτόν. Η κοινωνικότητά του επεκτείνεται προς όλες τις τάξεις και προς όλους θέλει να έχει καλή και ευχάριστη αναστροφή. Προς όλους είναι ευγενής, ευχάριστος και εξυπηρετικός.

Στους λόγους του είναι απλός, όχι όμως αδιάκριτος· ευγενής, αλλά ουδέποτε κόλακας· οικοδομητικός, αλλά όχι φορτικός· ειλικρινής σε όλα, αλλά ποτέ υποκριτικός· σταθερός, όχι όμως επίμονος και πεισματάρης· ήπιος πάντοτε, αλλά όχι και υποχωρητικός σε όλα. Γνωρίζει να διορθώνει τις ατυχείς φράσεις των άλλων, να αμβλύνει τις διαφορές, να θερμαίνει και να ευχαριστεί.

Δε σχολιάζει αυτός σε βάρος κανενός, αλλά ούτε και προκαλεί τα σχόλια των άλλων. Με την καλοσύνη και την απλότητά του αφοπλίζει καθέναν, ο οποίος θέλει να τον κατηγορήσει! Αλλά και αν κάποιος τον κατηγορήσει άδικα, αυτός αντιπαρέρχεται την κατηγορία με μεγαλοκαρδιά και καλοσύνη, ώστε πολλές φορές και των εχθρών του να προκαλέσει την εκτίμηση και το σεβασμό. Οι λόγοι του αποστάζουν τη γλυκύτητα της θείας σοφίας και χαράς και δημιουργούν ατμόσφαιρα εγκάρδιας οικειότητας, έναν ευχάριστο δεσμό φιλίας και κοινωνικότητας μεταξύ των ανθρώπων, τους οποίους συναναστρέφεται. Γνωρίζει να κρύβει τη θλίψη του, αν έχει τέτοια, για να μην προκαλεί μελαγχολία στους άλλους. Συμμερίζεται όμως με ειλικρίνεια τη λύπη των άλλων.

Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πράγματι κοινωνικός και περιζήτητος. Θα τον συναντήσει κανείς σχεδόν παντού, όπου εκδηλώνεται η κοινωνική ζωή. Και θα τον βρίσκει πάντοτε καταδεκτικό και απλό, πάντοτε πρόσχαρο και χαροποιό. Θα τον βλέπει όχι να παρατάσσει λόγια, αλλά να συμμετέχει και να πρωτοστατεί σε έργα κοινωνικής πρόνοιας, αγάπης, πολιτισμού.

Το Χριστιανό, τον ορθώς τοποθετημένο μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, θαυμάζουμε στο πρόσωπο του αποστόλου Παύλου, αφότου πίστεψε στο Χριστό. Κάνει ολόκληρο ταξίδι στα Ιεροσόλυμα για να επισκεφτεί τον απόστολο Πέτρο. Και έμεινε κοντά του δεκαπέντε μέρες (Γαλ. α΄ 18). Ήθελε να τον γνωρίσει, να επικοινωνήσει μαζί του, ώστε να δοκιμάσουν και οι δύο Απόστολοι τη χαρά, την οποία προσφέρει η «εν Χριστώ» επικοινωνία. Ακόμη ήθελε να συνομιλήσουν για το Χριστό και για τη διάδοση του Ευαγγελίου Του.

Ο σκοπός της χριστιανικής κοινωνικότητας είναι η μετάδοση της χριστιανικής αλήθειας, η πνευματική επικοινωνία των Χριστιανών, η αμοιβαία ενίσχυσή τους στο αγώνα της αρετής, στη ζωή την πνευματική. Αυτή η επικοινωνία καλλιεργεί «όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα» (Φιλιπ. δ΄ 8).

Ο σεβασμός εκ μέρους του χριστιανισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας συντελεί, ώστε να επικοινωνούν μέσα σε ατμόσφαιρα μιας αξιοπρεπούς ελευθερίας νεότεροι και μεγαλύτεροι και να λειτουργούν εποικοδομητικά για την κοινωνία

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ