Πλησιάζει η Άγια Νύχτα και η σκέψη μου ξανά και ξανά μελετά το μυστικό των Μάγων. Σιωπηλοί με τα δώρα σφιγμένα στην αγκαλιά τους διαβαίνουν δύο χιλιάδες τώρα χρόνια μέσα στη μαρμαρυγή του άστρου αμμουδερές ερήμους, χρυσοφορεμένοι. Οι λεπτομέρειες του ταξιδιού τους θαμμένες στις θαυμαστές κοιλάδες της σιωπής, που κλείνει σε πολλές σελίδες της η Αγία Γραφή. Η πίστη και η αγάπη άλλωστε δε χρειάζονται τη φλυαρία των όσων νοούνται εύκολα ή δεν εννοούνται καθόλου!
Ένα είναι βέβαιο: πως οι Μάγοι δεν αρκέστηκαν στην απλή πληροφόρηση από το θαυμαστό αστέρα, που χρόνια ανέμεναν, ούτε το πρώτο που έκαναν ήταν να γεμίσουν τον κόσμο με το «νέο». Το πρώτο ήταν η δική τους εσωτερική ανταπόκριση, που μεταφράστηκε σε απόφαση και πράξη.
Ποιος, αλήθεια, στοχάστηκε μέσα σε πόση αδιαφορία από τους όμοιούς τους – ίσως και σαρκασμό – άφησαν τη μακρινή πατρίδα τους χωρίς κι οι ίδιοι να ξέρουν με ακρίβεια σε ποια περιπέτεια ρίχνονταν; Τι να ‘λεγαν ανάμεσά τους και στην καρδιά τους ο καθένας, στις ημερονύχτιες πορείες τους, για το όραμα που τους οιστρηλατούσε!
Κι όταν το αστέρι κρύβεται, αυτοί δεν αμφιβάλλουν∙ κι όταν, αντί να βρουν μία πολιτεία που να τραντάζεται από τον ενθουσιασμό για τη γέννηση του βασιλιά της, αντικρύζουν μία πόλη απληροφόρητη, μία αδιάφορη και κοιμισμένη πόλη, αυτοί δε βουβαίνονται από τη διάψευση. Ρωτούν∙ όχι αν γεννήθηκε, αλλά πού γεννήθηκε Εκείνος∙ κι ακόμα όταν πρόθυμο πληροφορητή συναντούν, ένα θηριώδη γέρο – δυνάστη, που «ἐταράχθη» και μαζί του όλη η πόλη – όχι από χαρά, αλλά από φόβο για το φόβο του και αγωνία για το θυμό του – πάλι δεν τα χάνουν. Τι κι αν αυτός μισεί και το πλήθος εθελοτυφλεί άβουλο; Αυτοί πιστεύουν.
Κι όταν το αστέρι ξαναφάνηκε, για να τους δείξει που έμενε «τὸ παιδίον» – κι όχι ο βασιλεύς (!) – αυτοί, «Περσῶν βασιλεῖς», και σ’ αυτή, την έσχατη της πίστεώς τους δοκιμασία, νικούν. Πεσμένοι στα γόνατα προσκυνούν το Βρέφος στα χέρια μίας νεαρής Μάνας, που πρωταντίκρυσε το παιδί της εκεί που ούτε από του πιο άσημου ανθρώπου την υποψία δεν έχει περάσει ποτέ πως μπορούσε να γεννηθεί∙ στο παχνί των άλογων ζώων.
Οι Μάγοι, ωραίες, δυνατές, αλύγιστες, «απροσκύνητες» ψυχές, προσκυνούν. Η Αλήθεια θέλει γενναίους τους προσκυνητές Της!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ