Είναι η απόλυτη τάση στη μόδα! Δεν το λες και ρούχο, ωστόσο, δεσπόζει πάνω μας πολλές ώρες και σε περίοπτη θέση, μεταβάλλοντας τολμηρά το εξωτερικό μας look!
Προστατευτική μάσκα…
Ένα «μαγικό» ύφασμα λίγων τετραγωνικών εκατοστών. Και όμως, πόσο καθορίζει την ένταξή μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι! Τη φοράμε και είμαστε in στα πράγματα, αφού μια μάσκα στο πρόσωπο λειτουργεί σαν τεκμήριο ακαταμάχητο της ιδιαίτερης ευαισθησίας που οφείλουμε να επιδεικνύουμε σχετικά με την πρωτοφανή μάστιγα των ημερών μας. Δεν τη βάζουμε, και αυτομάτως αποκτάμε το προφίλ του επικίνδυνου στις συναναστροφές, μας στιγματίζουν ως δηλητηριώδεις για τη δημόσια υγεία, ως αναίσθητους μπροστά στον πόνο των συνανθρώπων μας.
Είναι, πράγματι, εντυπωσιακό το πόσο ένα απλό πανί έχει αλλάξει τη ζωή μας! Και μάλιστα αν σκεφτείς πως λίγους μήνες πριν ακόμα και η ίδια η λέξη “μάσκα” ήταν κάτι το τελείως ξένο στην καθημερινότητά μας…
Κι όμως, αν νομίζουμε πως η μάσκα εναντίον του κορωνοϊού είναι η πρώτη και η τελευταία που φοράμε στη ζωή μας, μάλλον σφάλλουμε. Υπάρχει και μια άλλη μάσκα• μια μάσκα που δεν αντανακλάται στους κοινούς καθρέφτες, ούτε φαίνεται πίσω από τις βιτρίνες. Θες να τη βρούμε; Αρκεί, μόνο, ο καθένας μας να κοιταχτεί στον καθρέφτη εκείνον που δε δείχνει πώς φαίνεται, αλλά το ποιος είναι! Ας καθρεφτιστούμε, λοιπόν, στη συνείδησή μας!
Στεκόμαστε, λοιπόν, μπροστά στη συνείδηση μας και παρατηρούμε…ποιοι είμαστε! Για να δούμε… Είναι αληθινές οι πράξεις μας; Πόσο κρυστάλλινες δείχνουν οι σκέψεις μας; Βλέπουμε τον πραγματικό εαυτό μας; Είμαστε εμείς;
Ναι; Όχι;
Αν όχι, τότε τι παριστάνουμε με τη μάσκα κάποιου άλλου που φοράμε; Γιατί υποκρινόμαστε; Γιατί παραδινόμαστε μπροστά στις αδυναμίες μας και γινόμαστε κάποιοι άλλοι, κρύβοντας τα τρωτά μας σημεία πίσω από ξένο προσωπείο, αντί να αγωνιστούμε να γίνουμε ο καλύτερος εαυτός μας;
Ίσως να μας μαγεύει η μεταμορφωτική δύναμη της υποκρισίας. Αυτόματα ο φιλοχρήματος εαυτός μας γίνεται φιλεύσπλαχνος και ελεήμονας, ο οξύθυμος πράος και γλυκύτατος, ο ράθυμος στην προσευχή ένας αδιαλείπτως προσευχόμενος, ο λαίμαργος νηστευτής, ο οκνηρός ακούραστος εργάτης της αρετής και ο υπερήφανος έτοιμος να παραδεχτεί τα ελαττώματά του. Κάθε στιγμή έχουμε τη λύση για οποιαδήποτε πρόκληση!
Αλλά πόσο μαγεμένοι θα παραμείνουμε, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι καταντάμε ηθοποιοί στο θέατρο της ζωής μας; Ότι, πλέον, ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με το προσωπείο του άλλου που φοράμε, που αρχίζουμε σιγά-σιγά να υποκρινόμαστε στον ίδιο μας τον εαυτό; Ότι εμείς, τελικά, μπλεχτήκαμε στο δίχτυ που είχαμε απλώσει για τους άλλους, στριμώχνοντας τον εαυτό μας σε έναν ρόλο που δεν του πάει;
Αυτός ο εαυτός μας, ο πραγματικός εγώ, ο αληθινός εσύ, αυτή την ώρα ασφυκτιά. Ενοχλείται. Όχι από τη μάσκα με την οποία καλύπτουμε το πρόσωπο, αλλά από το προσωπείο που μας εκθέτει στον καθρέφτη της συνείδησής μας. Τι λες; Είμαστε διατεθειμένοι να φανερώσουμε τη μάσκα της υποκρισίας που κρύβουμε βαθιά μέσα μας; Είμαστε έτοιμοι να ξαναγίνουμε αληθινά εμείς; Να γίνει ο καθένας μας αυτός που ο Θεός μας έχει καλέσει να είμαστε;
 
Η.Κ.
φοιτητής

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ