Διαβάζουμε στο βιβλίο “Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα” του Αρχιμ. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου (έκδοση 2003) που κυκλοφορεί από το Ι. Ησυχαστήριο Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος:
Εργασία υπάρχει και παραϋπάρχει. Φέρνουμε Ινδούς και Αλβανούς για να μαζέψουμε τις ελιές. Γέμισε η Ελλάδα αλλοδαπούς εργάτες. Σήμερα εργασία για τους πολλούς Έλληνες θεωρείται να είσαι υπάλληλος. Εγώ θυμάμαι συμφοιτητές μου, που κατέβαιναν στα χωριά τους και μάζευαν ελιές. Βοηθούσαν τους γονείς τους στις αγροτικές εργασίες. Σήμερα ο άλλος τελειώνει το Λύκειο, και μόνο με υπαλληλία συμβιβάζεται και, ει δυνατόν, με δημοσιοϋπαλληλία. Αφήσαμε στα χωριά εύφορα κτήματα να ξεραίνονται. Υπάρχει δουλειά, αλλά δεν τη θέλουμε. Δεν συμβιβάζεται ο άλλος να πάει να εργασθεί χειρωνακτικά.
Κάποτε, επί πρωθυπουργού Δεληγιάννη, πήγε ένας κομματάρχης του και ζήτησε να του βρει μια θέση, που να έχει λίγη δουλειά και να βγάζει πολλά λεφτά. Του λέει, λοιπόν, ο Δεληγιάννης:
— Οι δουλειές που βγάζουν πολλά λεφτά δεν είναι για τον καθένα. Εγώ δουλειά εύκολη με πολλά λεφτά δεν ξέρω καμία. Δύσκολες δουλειές με πολλά λεφτά ξέρω. Και εύκολες δουλειές με λίγα λεφτά.
— Όχι θα μου βρεις. Κομματάρχης σου είμαι. Σου δίνω εκατοντάδες ψήφους. Θα μου βρεις μια δουλειά, που θα βγάζει πολλά λεφτά και θα είναι και εύκολη.
— Επειδή -του λέει- εγώ δεν ξέρω καμμία, ψάξε κι όποια βρεις, θα σε διορίσω.
Πήγε, ρωτούσε τον ένα, ρωτούσε τον άλλο, αλλά όλοι του έλεγαν: Οι δύσκολες δουλειές έχουν πολά λεφτά, οι εύκολες δουλειές λίγα λεφτά.
Κάποια ημέρα πήγε στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί έπαιζε η μπάντα του Δήμου. Είδε κάποιον από τους επί κεφαλής, που είχε μια βεργούλα και την κινούσε. Τον ρωτάει: “Δεν μου λες, πόσα λεφτά παίρνεις;”. Του είπε ένα μισθό αρκετά υψηλό. Πηγαίνει στο Δεληγιάννη: “Βρήκα εύκολη δουλειά με πολλά λεφτά. Θα κουνάω μια βέργα και θα παίζουν τα όργανα…”. Νόμιζε ο αφελής, ότι είναι απλό πράγμα να κουνάει τη βέργα για να παίζει η ορχήστρα!
Πώς να πάει μπροστά η οικονομία, όταν όλοι ζητούν; Όλοι έχουν δικαιώματα, κανείς δεν έχει υποχρεώσεις. Και όλοι κοιτούν, πώς με λιγότερη δουλειά θα βγάλουν περισσότερα λεφτά. Όλοι, δυστυχώς, σήμερα δουλεύουν στο νόμο της ήσσονος προσπάθειας, του ήσσονος μόχθου. Πώς θα κουραστούμε λιγότερο και πώς θα κερδίζουμε περισσότερα χρήματα! Είναι δυνατόν να πάει έτσι μπροστά η οικονομία;
Η Γερμανία βγήκε ράκος από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τελείως κατεστραμμένη. Αλλ’ εργάσθηκαν σκληρά οι Γερμανοί και ξανάφτιαξαν την πατρίδα τους. Και μέσα σε λίγα χρόνια δάνειζαν άλλες χώρες. Ξέρετε πόσο εργάσθηκαν; Δεκατρεις ώρες την ημέρα για ν’ ανορθώσουν την οικονομία τους! Και το πέτυχαν. Είπαν τότε ο Αντενάουερ με τον Έρχαρτ, τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας: “Για να φτιάξουμε την οικονομία της χώρας μας, πρέπει να εργασθούμε σκληρά”. Και οι Γερμανοί εργάσθηκαν 13ωρο με ημερομίσθιο κανονικό, χωρίς να πληρώνονται τις επιπλέον ώρες!
Εμείς έχουμε πενθήμερο, επτάωρο, στάσεις εργασίας, απεργίες, αργίες. Έβλεπα μία γελοιογραφία. Ρωτούσε κάποιος: Το Σάββατο εργάζεσθε; Και η απάντηση: Όχι! Το Σάββατο και την Κυριακή έχουμε αργία, την Δευτέρα ξεκούραση, Τρίτη και Τετάρτη απεργία! Έμεινε η Πέμπτη κι η Παρασκευή να εργασθούμε… Λοιπόν, πώς θα πάει μπροστά η οικονομία, όταν επικρατεί το σύνθημα: Να εργαζόμαστε λίγο, να βγάζουμε πολλά!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ