Απόστολος Κυριακής: Εβρ. ια’ 24-26, 32-40
Ἀδελφοί, πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ  Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
Αμετακίνητοι στην Ορθόδοξη Πίστη
Τα μεγάλα διλήμματα
Σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας το αποστολικό Ανάγνωσμα μας παρουσιάζει μια χορεία αγίων μορφών της πίστεως στην προ Χριστού εποχή, οι οποίοι έδωσαν σκληρές μάχες και υπέστησαν φρικτά μαρτύρια, προκειμένου να μείνουν ανυποχώρητοι στην πίστη τους στον αληθινό Θεό. Πρώτον απ’ όλους ο απόστολος Παύλος εγκωμιάζει τον Μωυσή. Και λέει ότι αυτός, επειδή είχε πολύ μεγάλη πίστη στον αληθινό Θεό, όταν μεγάλωσε και έγινε άνδρας, αρνήθηκε να ονομάζεται βασιλόπουλο, γιος της κόρης του Φαραώ. Προτίμησε να κακοπαθεί με το λαό του Θεού παρά να έχει την πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας, να ζει δηλαδή άνετα και με τιμές ως Αιγύπτιος άρχοντας μαζί με τους ειδωλολάτρες που καταπίεζαν τους συμπατριώτες του. Θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου τις περιφρονήσεις που έμοιαζαν με τον ονειδισμό που υπέστη ο Χριστός· «μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τόν ὀνειδισμόν τοῦ Χριστοῦ». Διότι είχε καρφωμένα τα μάτια του στις ουράνιες ανταμοιβές.
Εμείς βέβαια σήμερα δεν μπορούμε να κατανοήσουμε επακριβώς τι σήμαινε για τον Μωυσή αυτή η επιλογή που έκανε. Στο σταυροδρόμι της ζωής του έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε δύο τρόπους ζωής. Από τη μία τα ανάκτορα και από την άλλη τα βοσκοτόπια. Κι ενώ είχε ζήσει τα παιδικά του χρόνια μέσα στα πλούτη και τις ανέσεις, με υπηρέτες και παιδαγωγούς, με τιμές και δόξες, τα αρνήθηκε όλα αυτά για να μη χάσει την πίστη του. Και πλήρωσε πολύ ακριβά αυτήν την επιλογή του. Από πρίγκιπας έγινε βοσκός, από πάμπλουτος, φτωχός. Γιατί όμως το έκανε αυτό; Διότι κατανοούσε ότι μέσα στα ανάκτορα κινδύνευε να χάσει την πίστη του. Σκέφθηκε καλά και αποφάσισε. Τι αξίζει περισσότερο; Η κοσμική καταξίωση ή η πίστη στον Θεό; Και πήρε την απόφασή του.
Τι θα ήταν άραγε ο Μωυσής, εάν επέλεγε τις εγκόσμιες απολαύσεις; Το πολύ ένας αντιβασιλεύς της Αιγύπτου που θα χανόταν κι αυτός στην ιστορία όπως τόσοι άλλοι. Αυτός όμως προτίμησε να μείνει πιστός στον αληθινό Θεό. Κι ο Θεός δεν τον άφησε. Του έδωσε μοναδική θέση, τιμή και αποστολή. Τον αξίωσε να ακούει τη φωνή του, να μιλάει μαζί Του, να δέχεται τόσο μεγάλες αποκαλύψεις, να κάνει εκπληκτικά θαύματα, να οδηγήσει το λαό του στη γη της επαγγελίας.
Ο Μωυσής μέσα από τα βάθη των αιώνων άφησε σε όλους μας ένα μεγάλο δίδαγμα: ότι για την πίστη μας αξίζει να στερηθούμε τα πάντα, καθετί που στέκεται εμπόδιο στην πνευματική μας πορεία. Και χρήματα και δόξα και τιμές. Κι αν άλλοι γύρω μας δεν κατανοούν την επιλογή μας και μας περιφρονήσουν, θα μας δοξάσει ο Θεός. Και θα μας αξιώσει να έχουμε τέτοιες ευλογίες στη ζωή μας, που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να τις φαντασθούμε. Αρκεί να μένουμε απαρασάλευτοι στην πίστη μας, στην Ορθοδοξία μας, στην παρακαταθήκη των αγίων Πατέρων μας.
Στα ίχνη των Αγίων Πατέρων
Ο απόστολος Παύλος στη συνέχεια εξιστορεί τα ανδραγαθήματα αλλά και τα φοβερά μαρτύρια που υπέστησαν πολλοί άγιοι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης, προφήτες και δίκαιοι. Λέει ότι όλοι αυτοί «διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας» –  επειδή είχαν μεγάλη πίστη, καταπολέμησαν και υπέταξαν βασίλεια – κυβέρνησαν με δικαιοσύνη, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λιονταριών, έσβησαν την καταστρεπτική δύναμη της φωτιάς, γλύτωσαν από τη σφαγή, σώθηκαν από αρρώστιες, αναδείχθηκαν ανίκητοι στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα.
Άλλοι πάλι βασανίστηκαν σκληρά μέχρι θανάτου, επειδή δεν δέχθηκαν να αρνηθούν την πίστη τους. Κι άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, σφαγιάσθηκαν. Κάποιοι έζησαν μέσα σε στερήσεις, θλίψεις και κακοπάθειες. Περιφέρονταν σαν μετανάστες στις ερημιές, στα βουνά και στις σπηλιές της γης. Όμως ολόκληρος ο κόσμος δεν άξιζε όσο οι άγιοι αυτοί άνδρες, κι ούτε μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτούς.
Και να σκεφθεί κανείς ότι ο απόστολος Παύλος τα αναφέρει όλα αυτά για μορφές της Παλαιάς Διαθήκης. Τι θα έγραφε άραγε σήμερα για τα αμέτρητα εκατομμύρια των αγίων Μαρτύρων που έχυσαν το αίμα τους για την Ορθόδοξη Πίστη μας; Τι θα έλεγε για τους θεοφόρους Πατέρες, τους ακαταμάχητους Ομολογητές, τους καλλίνικους Μάρτυρες, τους λαμπρούς Πατριάρχες, τους ευλαβείς ιερείς, τους οσίους μοναχούς και ασκητές; Διότι αμέτρητοι απ’ αυτούς υπέστησαν μαρτύρια όμοια ή και ασυγκρίτως μεγαλύτερα και οδυνηρότερα από αυτά της Παλαιάς Διαθήκης.
Κι όλοι αυτοί από τα ύψη του ουρανού δοξασμένοι, μέσα στο φως του Θεού μας καλούν να ακολουθήσουμε το δικό τους παράδειγμα. Ας ακούσουμε λοιπόν τη φωνή τους κι ας τους ακολουθήσουμε στην αυταπάρνησή τους, στη σταθερότητά τους, στην πίστη τους. Σε μια εποχή συγκρητισμού, όπου οι αιρέσεις και οι πλάνες κυριαρχούν, σε μια εποχή κατά την οποία η Ορθοδοξία πολεμείται τόσο σκληρά και τόσο ύπουλα, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε εμείς τη δική τους αποστολή. Να μείνουμε απαρασάλευτοι στις παραδόσεις των αγίων Πατέρων μας και να τηρήσουμε τη δική τους υπόσχεση: «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία». Ό,τι κι αν αυτά μας κοστίσει.
Περιοδικό «Ο Σωτήρ», αριθ. 1995

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ