Η παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἦταν ἕνας ἀπό τούς γιούς τοῦ Ἰωσήφ ἀπό ἄλλη γυναίκα, γι’ αὐτό ὀνομαζόταν ἀδελφός τοῦ Κυρίου. Ἡ συγγενική του ὅμως σχέση μέ τόν Κύριο δέν εἶναι ὁμόφωνα καθορισμένη. Ἀλλά τό γεγονός εἶναι ὅτι ὁ Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων καί εἶναι αὐτός πού ἔγραψε τήν πρώτη Θεία Λειτουργία τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἰάκωβος, λοιπόν, ποίμανε τήν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μέ δικαιοσύνη, μέ γενναία στοργή καί στερεότητα στήν πίστη. Αὐτό ὅμως, ἐξήγειρε τή μοχθηρία καί τήν κακουργία τῶν Ἰουδαίων. Ἀφοῦ τόν ἔπιασαν, τόν ἔριξαν πάνω ἀπό τό πτερύγιο τοῦ Ναοῦ, καί ἐνῷ ἀκόμα ἦταν ζωντανός, τόν ἀποτελείωσαν μέ ἄγριο κτύπημα ροπάλου στό κεφάλι.
Ἔργο τοῦ Ἰακώβου εἶναι καί ἡ Καθολική Ἐπιστολή του στήν Καινή Διαθήκη, στήν ὁποία νά τί μας συμβουλεύει, σχετικά μέ τό πώς πρέπει νά χειριζόμαστε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ: «Γίνεσθε ποιηταί λόγου καί μή μόνον ἀκροαταί, παραλογιζόμενοι ἑαυτούς». Δηλαδή νά γίνεσθε ἐκτελεστές καί τηρητές τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί ὄχι μόνο ἀκροατές. Καί νά μή ξεγελᾶτε τόν ἑαυτό σας, μέ τήν ἰδέα ὅτι εἶναι ἀρκετό καί μόνον νά ἀκούει κανείς τό λόγο.
(Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, φέρεται καί τήν Κυριακή μετά τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μαζί μέ τήν μνήμη τοῦ Δαβίδ τοῦ Προφήτου καί Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος, συνοδευόμενη μέ τό ἀκόλουθο δίστοιχο: «Σύ τέκτονος παῖς, ἀλλά ἀδελφός Κυρίου, τοῦ πάντα τεκτήναντος, ἐν λόγῳ, μάκαρ». Τελεῖται δέ αὐτῷ ἡ Σύναξις ἐν τῷ σεπτῷ αὐτοῦ Ναῷ τό ὄντι ἔνδοθεν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοίς Χαλκοπρατείοις. Πατμιακός κώδικας: 266).

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.
Ὡς τοῦ Κυρίου Μαθητής, ἀνεδέξω δίκαιε τό Εὐαγγέλιον· ὡς Μάρτυς ἔχεις τό ἀπαράτρεπτον· τήν παρρησίαν ὡς Ἀδελφόθεος· τό πρεσβεύειν ὡς Ἱεράρχης. Ἱκέτευε Χριστόν τόν Θεόν, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Κοντάκιοv. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὁ τοῦ Πατρός μονογενής Θεός Λόγος, ἐπιδημήσας πρός ἡμᾶς ἐπ’ ἐσχάτων, τῶν ἡμερῶν Ἰάκωβε θεσπέσιε, πρῶτόν σε ἀνέδειξε, τῶν Ἱεροσολύμων, ποιμένα καί διδάσκαλον, καί πιστόν οἰκονόμον, τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν. Ὅθεv σε πάντες τιμῶμεν Ἀπόστολε.

Μεγαλυνάριον.
Κλήσει ἀδελφόθεος πεφηνώς, Ἰάκωβε μάκαρ, τῶν ἀρρήτων μυσταγωγός, ἐν Σιών ἐδείχθης, καί πάθει σου τιμίῳ, τό ζωηφόρον πάθος, Χριστοῦ ἐδόξασας.