Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς βρέφος βαστάζουσα, ἐν ταῖς ἀγκάλαις Ἁγνή, τόν πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα ἐκ σοῦ, χαρᾶς ὤφθης πρόξενος· ὅθεν πᾶσα ἡ κτίσις, ἀνυμνεῖ χαρμοσύνως, σήμερον Θεοτόκε, τήν φρικτήν σου λοχείαν· πηγήν γάρ ἀθανασίας, κόσμῳ ἐκύησας.

Κοντάκιον Ἦχος πλ. β’.
Ὁ πρό Ἑωσφόρου ἐκ Πατρός ἀμήτωρ γεννηθεῖς, ἐπί γῆς ἀπάτωρ ἐσαρκώθη, σήμερον ἐκ σοῦ· ὅθεν ἀστήρ εὐαγγελίζεται Μάγοις, Ἄγγελοι δέ μετά Ποιμένων ὑμνοῦσι, τόν ἄσπορον τόκον σου, ὦ Κεχαριτωμένη.

Μεγαλυνάριον.
Θρόνος ἐπηρμένος πέλεις Ἁγνή, φέρουσα ὡς βρέφος, τόν τά πάντα ἐν τῇ δρακί, φέροντα ὡς Κτίστην· ὑμνοῦμέν σου Παρθένε, τήν ὄντως ὑπέρ λόγον μεγαλειότητα.