Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος, πού διακρινόταν γιά τό κάλλος τοῦ προσώπου του καί τό ἦθος τῆς καρδιᾶς του, ἐργαζόταν στό Γαλατᾶ Κωνσταντινουπόλεως σέ κάποιο οἰνοπωλεῖο πού ἀνῆκε στόν Χριστιανό Χατζῆ Παναγιώτη.
Κάποιοι ἀπό τούς θαμῶνες τοῦ οἰνοπωλείου, Μωαμεθανοί ἀπό τόν Πόντο, προσπάθησαν νά προσηλυτίσουν τόν Δημήτριο. Μιά μέρα πού αὐτοί μέθυσαν, ἐκδιώχθηκαν ἀπό τό οἰνοπωλεῖο ἀπό τόν ἰδιοκτήτη καί τόν Δημήτριο. Ἡ βίαιη αὐτή ἐκδίωξη ἐξόργησε τούς Μωαμεθανούς πού ἀποφάσισαν νά ἐκδικηθοῦν τόν Δημήτριο. Τόν κατήγγειλαν ψευδῶς ὡς δράστη τοῦ τραυματισμοῦ τοῦ Μωαμεθανοῦ συντρόφου τους τήν ἡμέρα πού μέθυσαν. Προσαχθεῖς ὁ Δημήτριος ἐνώπιον τοῦ βεζύρη δέν κατάφερε νά ἀποδείξει τήν ἀθωότητά του. Ἔτσι τέθηκε σέ αὐτόν τό δίλλημα τῆς τουρκικῆς μισαλλοδοξίας, δηλαδή νά διαλέξει μεταξύ ἐξισλαμισμοῦ καί θανάτου. Ὁ Μάρτυς δέν ἀρνήθηκε τόν Χριστό, παρά τούς ἐκφοβισμούς, τίς ὑποσχέσεις καί τούς δελεασμούς.
Μαρτύρησε στήν Κωνσταντινούπολη τό 1784 καί ἐτελειώθη διά ξίφους.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx