Ἡ Ἁγία Ἀργυρή ἐγεννήθηκε, τό 1688 στήν Προύσσα τῆς Βιθυνίας, ἀπό ἐνάρετους καί εὐλαβεῖς γονεῖς, τόν Γεώργιο καί τήν Σωσάννα. Κοντά στό σπίτι τῆς Ἀργυρῆς, κατά κακή τύχη βρισκόταν τό σπίτι κάποιου ἀλλόθρησκου προύχοντα, τοῦ ὁποίου ὁ υἱός μόλις εἶδε τήν Ἀργυρή, τόσο θαμπώθηκε άπό τήν ὀμορφιά της, ὥστε θέλησε να δημιουργήσει μαζί της σχέσεις ἐρωτικές καί νά τήν κάνει νά ἀλλαξοπιστήσει.
Μία ἡμέρα, συναντᾶ τήν Ἀργυρή στό δρόμο καί τῆς ἀποκαλύπτει τά αἰσθήματά του, ἀλλά ἡ Ἀργυρή ἀτάραχη καί σταθερή ἀπομακρύνθηκε ἀπό αὐτόν, πρᾶγμα πού τόν ἔκανε ἔξω φρενῶν καί δυνάμωσε τό πάθος του. Ὁπότε ἄρχισε νά ἐνοχλεῖ καί τούς γονεῖς της, ἀπειλώντας τους μέ τήν ζωή τῆς κόρης τους, ἂν δέν ἀλλαξοπιστήσει. Ἡ Ἀργυρή τότε ἀναφέρει στούς γονεῖς της τά τρέχοντα, ὁπότε οἱ δύστυχοι τρομοκρατημένοι, ἀποφασίζουν νά τήν παντρέψουν μέ ἕναν Χριστιανό νέο, γιά νά γλυτώσουν ἀπό τίς κακές ἐπιθυμίες καί τίς πιέσεις τοῦ ἀλλόθρησκου.

Πράγματι, σέ ἡλικία δέκα ἑπτά ἐτῶν, μετά ἀπό λίγες ἡμέρες, ὁδηγεῖται νύμφη ὡραιοτάτη στήν ἐκκλησία γιά νά παντρευτεῖ ὀρθόδοξο νέο συγχωριανό της. Ἀλλά ὅμως ὁ γάμος τῆς Ἀργυρῆς δέν ἔσβησε τό πάθος τοῦ ἀλλόθρησκου. Καί ὅταν μετά ἀπό δέκα πέντε ἡμέρες ἡ νεόνυμφος ὁδηγεῖται ἀπό τό σύζυγό της στήν ἐκκλησία, κατά τό ἔθιμο, γιά νά γίνει παράκληση, ἐμφανίζεται μπροστά της ὁ υἱός τοῦ προύχοντα μαζί μέ εἴκοσι ἄλλους ἀλλόθρησκους νέους κακῆς διαγωγῆς, καί ἁρπάζουν τή νύμφη ἀπό τό μέσον τῶν γονέων καί τῶν συγγενῶν της καί τοῦ συζύγου της. Ἡ Ἀργυρή ἀντί νά βρεθεῖ στήν ἐκκλησία βρίσκεται στό δικαστήριο μέ τή νυμφική της ἐνδυμασία καί μέ μία ἀναφορά ἐναντίον της, πού ἔγραφε ὅτι ἡ Ἀργυρή θυγατἐρα τοῦ Γεωργίου καί τῆς Σωσάννας, εἶχε ὑποσχεθεῖ στόν υἱό τοῦ προύχοντα ὅτι θά ἀλλαξοπιστήσει.
Ὁ κριτής, πού ἦταν καί ὁ πατέρας τοῦ ἀλλοθρήσκου, καταδικάζει τήν Ἀργυρή νά ἀλλαξοπιστήσει καί νά παντρευτεῖ τόν υἱό του. Ἡ Ἀργυρή ἐστάθηκε μπροστά στήν ἀπόφαση τοῦ κριτοῦ ἀμετάπεισθη, ἀλύγιστη καί ἄφοβη. Ὁργισμένος ὁ δικαστής διέταξε νά τή δέσουν καί νά τή φυλακίσουν.
Οἱ δύστυχοι γονεῖς μή μπορώντας νά παρηγορηθοῦν ἀπό τή στέρηση τῆς μονάκριβης θυγατρός τους, ἔσπευσαν μέσῳ τοῦ Μητροπολίτου Προύσσης νά εἰδοποιήσουν τόν Πατριάρχη στήν Κωνσταντινούπολη. Μετέβηκαν καί οἱ ἴδιοι μέ τόν ἀντιπρόσωπο τοῦ Μητροπολίτου νά διαμαρτυρηθοῦν στήν τουρκική κυβέρνηση, ἀλλά τό μόνο πού κατάφεραν ἦταν νά μεταφερθεῖ ἀπό τή φυλακή ἡ Ἀργυρή σέ δωμάτιο τοῦ σπιτιοῦ τοῦ κριτοῦ, μέχρις ὅτου δικασθεῖ σέ ἀνώτατο δικαστήριο στήν Κωνσταντινούπολη.
Τήν ἐπαύριο, ἀδύνατη καί ταλαιπωρημένη, ἡ Ἀργυρή ὁδηγεῖται στίς φυλακές τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέχρις ὅτου ὁρισθεῖ ἡ δίκη. Δύο χρόνια ὁ σύζυγος καί οἱ γονεῖς της ἀγωνίζονται νά ὁρισθεῖ ἡ ἡμέρα τῆς δίκης. Τέλος, ὁδηγεῖται στό δικαστήριο, ἀλλά ἡ ἀπόφαση εἶναι ἡ ἴδια μέ τοῦ κριτοῦ τῆς Προύσσης, πού ἔλεγε: «Ἡ Χριστιανή Ἀργυρή ἢ θά ἀλλαξοπιστήσει νά παντρευθεῖ τόν υἱό τοῦ προύχοντα ἢ θά καταδικασθεῖ σέ ἰσόβια δεσμά.
Καί πάλι ὁ ἐρωτομανής ἀλλόθρησκος ὁργισμένος μέ τήν ἀλύγιστη στάση τῆς Ἀργυρῆς κατόρθωσε ὥστε νά τήν ἁλυσοδέσουν καί νά τήν ὁδηγήσουν στή φυλακή.
Ἡ ἀκλόνητη καί ἀληθινή πίστη πρός τό Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστό δέν ὑποχωρεῖ οὔτε μπροστά στό φοβερώτατο θάνατο.
Ἔτσι καταδικάσθηκε ἡ Ἀργυρή νά σαπίζει στή φυλακή, δεμένη μέ ἁλυσίδες, ἀνάμεσα σέ αἰσχρές καί ἀνήθικες γυναῖκες, πού τίς διέταξαν νά βασανίζουν τήν Ἀργυρή, ἡμέρα καί νύκτα, γιά νά τήν ἀναγκάσουν νά ἀλλαξοπιστήσει. Κάθε ἡμέρα τή βασάνιζαν μέ σκληρούς ραβδισμούς, σκληραγωγίες καί νηστεῖες.
Ἡ δύστυχη μητέρα της, Σωσάννα, μή ἀντέχοντας τά βασανιστήρια τῆς ἀγαπημένης της μοναχοκόρης μετά δύο χρόνια πέθανε καί αὐτή μέσα στή φυλακή.
Τά βάσανα, οἱ ραβδισμοί, οἱ ἀγρυπνίες καί οἱ νηστεῖες ἀδυνάτιζαν καί ἔφθειραν σιγά - σιγά τήν Ἀργυρή. Τέλος, ἀφοῦ κατάλαβε ὅτι τό τέλος ἐπλησίαζε, θέλησε νά ἐκτελέσει τό τελευταῖο καθῆκόν της πρός τόν προσφιλῆ Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστό, νά κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, πρᾶγμα ὅμως πολύ δύσκολο μέσα στή φυλακή. Ἀλλά ἡ Θεία Χάρις τῆς ὑπέδειξε τόν τρόπο.
Μέσα στή φυλακή ἦταν κλεισμένος ἕνας γέρος γιά χρέη στό κράτος, καί ἐπειδή ἦταν μέσα πολλά χρόνια καί ὅλοι τόν ἐγνώριζαν, τόν ἄφηναν πότε – πότε νά κινεῖται περισσότερο ἐλεύθερα. Αὐτόν κρυφά κατόρθωσε νά φωνάξει ἡ Ἀργυρή καί νά τοῦ ἐμπιστευθεῖ τή θέλησή της. Καί αὐτός βρῆκε τόν προϊστάμενο τῆς ἐκκλησίας τῆς φυλακῆς, καί τοῦ ἀνέφερε τήν ἐπιθυμία τῆς Ἀργυρῆς. Ὁ προϊστάμενος, ὅπως ἐσυνηθίζετο τότε σέ τέτοιες περιστάσεις, ἔβαλε μέσα σέ μία σταφίδα τά Ἄχραντα Μυστήρια καί ὁ γέροντας τά μετέφερε μέ σεβασμό στό βάθος τῆς φυλακῆς ὅπου ἐβρισκόταν ἁλυσοδεμένη ἡ Ἀργυρή. Ἐκείνη, ἀφοῦ πρῶτα ἐπροσευχήθηκε, ἐκοινώνησε καί μετά ἀπό 24 ὧρες παρέδωσε τήν ἁγία της ψυχή στά χέρια τοῦ Πλάστη καί Θεοῦ της μετά ἀπό 16 χρόνων φρικτά μαρτύρια. Ἡ Ἀργυρή τήν 5 Ἀπριλίου 1721 ἐνταφιάζεται κατά τήν ἐπιθυμία της σέ μία ἄκρη στόν περίβολο τοῦ Ναοῦ τῆς Ὁσιομάρτυρος Ἁγίας Παρασκευῆς στό Χάσκιοϊ (Πικρίδιο), πού ἦταν τότε νεκροταφεῖο.
Ὁ γέροντας πού τήν ἐκοινώνησε, τήν ἀκολουθεῖ ἔως τόν ἐνταφιασμό της καί θέτει πάνω στόν τάφο της ἕνα κιονίσκο μέ ἕνα σταυρό χαραγμένο ἐπάνω.
Πολύς κόσμος πού ἐγνώριζε τά βάσανα πού ὑπέφερε ἐπί τόσα χρόνια ἡ Ἀργυρή, ζήτησε να γίνει ἀνακομιδή τῶν λειψάνων της. Κατά τήν τελετή τῆς ἀνακομιδής στίς 30 Ἀπριλίου 1725, τή βρῆκαν ὁλόσωμη νά εὐωδιάζει. Ἀμέσως εἰδοποίησαν τόν Πατριάρχη Παΐσιο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ἐρεύνησε αὐτοπροσώπως καί εἶδε μέ τά μάτια του τό θαῦμα, ἐλειτούργησε μέ ὅλη τήν Ἱερά Σύνοδο καί διέταξε νά θέσουν τό Ἄγιο Λείψανό της σέ ἰδιαίτερη λάρνακα.
Ἰδού τί γράφει καί ὁ Πατριάρχης: «Ὢ, τῶν θαυμασίων σου Χριστέ. Ἀφοῦ ἀνοίξαμε τόν τάφον εἶδαμε τό ἅγιο αὐτῆς σκῆνος σῶο καί ἄφθορο, νά ἀναβλύζει θαυμασίαν εὐωδίαν καί νά κάνει σέ ὅλους θαύματα».
Ενδεικτικά ἀναφέρουμε το ἑξής: Κατά τήν ἡμέρα τῆς μνήμης της, ὁπότε ἀπό παντοῦ ἐφθαναν πλήθη Χριστιανῶν, ἦρθε καί μία Χριστιανή εὐλαβής μέχρι φανατισμοῦ, πού ἀφοῦ προσκύνησε, θέλησε νά λάβει ἔνα δάκτυλο ἀπό τό χέρι τοῦ λειψάνου, τό ὁποῖο καί ἔκαμε. Τότε, τήν ἴδια στιγμή, θαμπώνουν τά μάτια της, δέ βλέπει τίποτε καί μήτε μπορεῖ νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τή λάρνακα. Ὁμολογεῖ σέ ὅλους τήν ἁμαρτία της, ζητεῖ συγχώρεση καί ἐπιστρέφει τό ἱερό δάκτυλο πού εἶχε κόψει. Ἔμεινε 40 ἡμέρες κοντά στήν ἁγία λάρνακα μέ νηστεῖες καί προσευχές γιά νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν ἀσθένειά της, πρᾶγμα πού ἔγινε. Τό ἴδιο ἔπαθε καί ἄλλη γυναίκα πού θέλησε νά ἀποσπάσει μία τρίχα ἀπό τά μαλλιά τῆς Ἁγίας.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τυράννους κατῄσχυνας ἐν τοῖς βασάνοις σεμνή, δειχθεῖσα πολύαθλε, ὥσπερ ἀδάμας στερρός, Χριστοῦ μάρτυς ἔνδοξε, ἔδειξας ἐναθλοῦσα πρός τόν Χριστόν τόν Σωτῆρα, ἔρωτά τε καί ζῆλον καί ἀκόρεστον πόθον, δι’ ὅ σε, Ἀργυρή, αὐτός ἀξίως ἐδόξασε.