Τήν ἡμέρα αὐτή ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει μέ ξεχωριστή λαμπρότητα τή Σύναξη τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων. Βεβαίως ὑπάρχουν καί οἱ μνῆμές τους σέ διάφορες ἡμερομηνίες τοῦ λειτουργικοῦ ἔτους, ἀλλά μέ αὐτό τό συλλογικό ἑορτασμό τιμᾶται σύμπασα ἡ χορεία τῶν μεγάλων αὐτῶν ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι ὡς συνεχιστές τοῦ σωτηριώδους ἔργου τοῦ Κυρίου ἐπί τῆς γῆς, ἔστρεψαν τό ροῦ τῆς ἱστορίας καί ἄλλαξαν κυριολεκτικά τή μορφή τοῦ κόσμου. Χάρη στόν ἰδικό τους ἀγώνα, τίς ἀφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, τή μαρτυρία καί τό μαρτύριό τους ἐθεμελιώθηκε ἡ Ἐκκλησία στόν κόσμο.
Ἡ λέξη «Ἀπόστολος» σημαίνει τόν ἀπεσταλμένο. Ἐν προκειμένῳ Ἀπόστολοι ὀνομάσθηκαν οἱ ἐκλεγμένοι καί καλεσμένοι ἀπό τόν Κύριο Μαθητές Του νά συνεχίσουν τό σωστικό Του ἔργο, μετά τήν εἰς τούς οὐρανούς Ἀνάληψή Του. Ἐπίσης, σύμφωνα μέ τήν χαρακτηριστική Του προτροπή ἔγιναν οἱ μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς Του «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».
Ἡ ἐκλογή καί ἡ κλήση τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ὡς τήν Πεντηκοστή καλοῦνταν Μαθητές, ἔγινε ἀμέσως μέ τήν ἀρχή τῆς δημόσιας δράσεως τοῦ Κυρίου, στή Γαλιλαία. Εὐθύς μετά τή Βάπτισή Του κατευθύνθηκε στίς ὄχθες τῆς λίμνης Γενησαρέτ, ὅπου ἀπευθύνθηκε στούς ἐκεῖ ἁλιεῖς, στούς ὁποίους εἶπε: «δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Αὐτοί «εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῶ». Ἄλλοι, «ἀφέντες τόν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετά τῶν μισθωτῶν, ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».

Οἱ μαθητές ὁρίσθηκαν ἀπό τόν Κύριο σέ τρεῖς κύκλους ἤτοι: τό στενό κύκλο τῶν Δώδεκα, τόν εὐρύτερο κύκλο τῶν Ἑβδομήκοντα καί τόν εὐρύτατο κύκλο τῶν πολυπληθῶν φίλων Του. Μεγαλύτερη σημασία εἶχε ὁ κύκλος τῶν Δώδεκα. Αὐτοί εὑρίσκονταν πλησίον Του καί σ’ αὐτούς ἀποκάλυψε τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί εἶχαν τήν εὐλογία καί τή δόξα νά ὁρισθοῦν ὡς οἱ κατ’ ἐξοχήν συνεχιστές τοῦ ἔργου Του, διότι μόνο σέ αὐτούς εἶπε: «Ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς, καί ἔθηκα ὑμᾶς, ἵνα ὑμεῖς ὑπάγητε καί καρπόν φέρητε, καί ὁ καρπός ἡμῶν μένῃ». Μετά τήν Ἀνάσταση τούς κατέστησε ἐπίσημα διαδόχους καί συνεχιστές τοῦ ἔργου Του: «καθώς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ, κἀγώ πέμπω ὑμᾶς. Καί τοῦτο εἰπών ἐνεφύσησε καί λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». Ἐπίσης στό ὄρος τῆς Γαλιλαίας, ὅπου εἶχαν συναχθεῖ οἱ ἕνδεκα μαθητές, λίγο πρίν τήν Ἀνάληψη, τούς εἶπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».
Ὡς πρός τήν ἐκλογή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἶναι χαρακτηριστικοί οἱ λόγοι τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἐπειδή γάρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διά τῆς σοφίας τόν Θεόν... τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα τούς σοφούς καταισχύνῃ τά ἰσχυρά, καί τά ἀγενῆ τοῦ κόσμου καί τά ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καί τά μή ὄντα, ἵνα τά ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μή καυχήσηται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ».
Τό ἔργο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων συνεχίσθηκε καί συνεχίζεται διά τῶν διαδόχων αὐτῶν. Αὐτή ἡ άδιάκοπη διαδοχή συνεχίζεται ἔως σήμερα καί χαρακτηρίζεται ὡς ἀδιάκοπη διαδοχή προσώπων καί πίστεως καί γι’ αὐτό ὀνομάζεται ἡ Ἐκκλησία μας Ἀποστολική.
Οἱ Ἅγιοι Δώδεκα Ἀπόστολοι εἶναι: ὁ Ἀπόστολος Πέτρος († 29 Ἰουνίου), ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας († 30 Νοεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου († 30 Ἀπριλίου), ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἀλφαίου († 9 Ὀκτωβρίου), ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης († 24 Σεπτεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Φίλιππος († 14 Νοεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Βαρθολομαῖος († 11 Ἰουνίου), ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς († 6 Ὀκτωβρίου), ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος († 16 Νοεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Ἰούδας († 19 Ἰουνίου), ὁ Ἀπόστολος Ματθίας († 9 Αὐγούστου), ὁ Ἀπόστολος Σίμων ὁ Ζηλωτής († 10 Μαΐου).

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τήν ὡραιότητα.
Ὡς δωδεκάπυρσος, λυχνία ἔλαμψαν, οἱ Δωδεκάριθμοι, Χριστοῦ Ἀπόστολοι, Πέτρος καί Παῦλος σύν Λουκᾷ, Ἀνδρέας καί Ἰωάννης, Βαρθολομαῖος Φίλιππος, σύν Ματθαίῳ καί Σίμωνι, Μᾶρκος καί Ἰάκωβος, καί Θωμᾶς ὁ μακάριος, καί ηὔγασαν τούς πίστει βοῶντας· χαίρετε Λόγου οἱ αὐτόπται.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἡ δωδεκάχορδος καί εὔσημος νάβλα, τῶν πανευφήμων καί σοφῶν Ἀποστόλων, ἐμπνεομένη Πνεύματος ταῖς θείαις αὐγαῖς, πᾶσι μέν ἐκήρυξεν, εὐσεβείας τόν φθόγγον, γλώσσας δέ ἐφίμωσεν, ἀσεβείας τῷ λόγῳ· οὓς εὐφημοῦντες εἴπωμεν τρανῶς· χαίρετε μύσται, Χριστοῦ καί διάκονοι.

Μεγαλυνάριον.
Πέτρον Παῦλον Μᾶρκον σύν τῷ Λουκᾷ, Φίλιππον Ἀνδρέαν, Ἰωάννην τε καί Θωμᾶν, Σίμωνα Ματθαῖον, καί τόν Βαρθολομαῖον, σύν θείῳ Ἰακώβῳ, ὕμνοις τιμήσωμεν.