Ὁ Σ. Εὐστρατιάδης γιά τό γεγονός αὐτό γράφει τά ἕξης:
«Κατά τήν ἡμέραν ταύτην ἐξήγετο ἐκ τοῦ σκευοφυλακίου τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ὁ Τίμιος Σταυρός, περιήγετο ἀνά τήν πόλιν καί ἐξετίθετο εἰς διαφόρους ναούς πρός προσκύνησιν καί ἁγιασμόν τῶν πιστῶν καί πάλιν ἀπετίθετο εἰς τό σκευοφυλάκιον. Εἰς τούς κώδικας, τάς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ προεόρτια ἀναγράφονται καί ἄρχονται ἀπό τῆς πρώτης Αὐγούστου, ἡ δέ κατά τήν προεόρτιον ταύτην ἀνάμνησιν ὑμνογραφία εἶναι πλούσια καί κεῖται ἀνέκδοτος εἰς πολλούς Κώδικας καί ἶνα μόνον εἰς τούς κατ’ αὐτήν συντεθέντας Κανόνας περιορισθῶ, σημειῶ Κανόνα τοῦ Θεοφάνους (ἐν τοίς Κώδ. 368 φ. 3636, 1568 φ. 3α Παρισίων καί Ω 147 Λαύρας), τοῦ Γεωργίου Νικομήδειας (ἐν τοίς Κώδ. 1567 φ. 240 6, 13φ 351α Παρισίων καί Θ 32 φ. 344α, Δ 12 φ. 273α, 1135 φ. 333α καί Ω 147 φ. 368α Λαύρας), ἕτερον τοῦ αὐτοῦ Γεωργίου Νικομήδειας φέροντα ἀκροστιχίδα «Σταυρῶ γεγηθῶς ἐξάδω θεῖον μέλος Γεώργιος» (ἐν τῷ Παρισινῷ Κώδ. 13 φ. 352 6 καί τῷ τῆς Λαύρας Θ 33 φ. 5). Εἰς τούς αὐτούς δέ Κώδικας καί ἄλλους Στιχηρά πολλά, Ἰδιόμελα, Καθίσματα κλπ.»

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Χορός Ἀγγελικός.
Τόν Τίμιον Σταυρόν, τό σωτήριον ὅπλον, δεξώμεθα πιστοί, καθαρᾷ διανοίᾳ· προέρχεσθαι μέλλει γάρ, θείαν χάριν δωρούμενος, καί ἰώμενος, ψυχῶν ὁμοῦ καί σωμάτων, τά νοσήματα, δι’ ἐνεργείας ἀρρήτου, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Ὡς θεία λαμπάς, προέρχεται τοῖς πέρασι, Χριστοῦ ὁ Σταυρός, δι’ οὗ ζωή δεδώρηται· προσέλθωμεν οὖν ἄνθρωποι, καί ῥυφθῶμεν τούτου τῇ χάριτι· ὁ γάρ ἐν τούτῳ προσπαγείς, παρέχει τοῖς πᾶσιν, ἱλασμόν καί ζωήν.

Μεγαλυνάριον.
Δεῦτε καί δεξώμεθα εὐλαβῶς, καθαραῖς ἐννοίαις, τόν πανάγιον νῦν Σταυρόν· αἵματι γάρ θείῳ, Χριστοῦ κατηρδευμένος, βλυσταίνει ἀκενώτως, πᾶσιν ἰάματα.