
Ἔτσι λοιπόν ὁ Χριστός θέλοντας νά δείξει στούς μαθητές του μία πρόγευση τῆς αἰώνιας ζωῆς, παρέλαβε τρεῖς ἀπό τούς μαθητές του, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη καί τούς ἀνέβασε σέ ἕνα βουνό. Ἐκεῖ μεταμορφώθηκε καί ἔλαμψε τό πρόσωπό Του σάν τό φῶς. Καί τότε ἐμφανίστηκαν ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἠλίας οἱ ὁποῖοι συνομίλησαν μαζί μέ τόν Ἰησοῦ.
Ὁ Κύριος πῆρε μόνο αὐτούς τούς μαθητές, διότι εἶχαν κάποια ὑπεροχή ἔναντι τῶν ἄλλων. Συγκεκριμένα ὁ Πέτρος γιατί ἀγαποῦσε πολύ τόν Χριστό, ὁ Ἰωάννης γιατί τόν ἀγαποῦσε πολύ ὁ Χριστός καί ὁ Ἰάκωβος ἐπειδή εἶχε τήν δύναμη νά πιεῖ τό ποτῆρι πού ἤπιε ὁ Χριστός.
Τούς Μωϋσῆ καί Ἠλία τούς ἔφερε γιά νά διορθώσει τίς ἐντυπώσεις πού ὑπῆρχαν μέχρι τότε γιά τό ποιός ἦταν, ἂν ἦταν δηλαδή ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής ἡ κάποιος μεγάλος προφήτης.
Αὐτά λοιπόν συνέβησαν στήν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στό ὄρος Θαβώρ.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστοῦ τήν Μεταμόρφωσιν προϋπαντήσωμεν, φαιδρῶς πανηγυρίζοντες τά προεόρτια, πιστοί καί βοήσωμεν· Ἔφθασεν ἡ ἡμέρα, τῆς ἐνθέου εὐφροσύνης· ἄνεισιν εἰς τό ὄρος, τό Θαβώρ ὁ Δεσπότης, τῆς Θεότητος αὐτοῦ, ἀπαστράψαι τήν ὡραιότητα.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐν τῇ θείᾳ σήμερον, Μεταμορφώσει, ἡ βροτεία ἅπασα, φύσις προλάμπει θεϊκῶς, ἐν εὐφροσύνῃ κραυγάζουσα· Μεταμορφοῦται, Χριστός, σώζων ἅπαντας.
Μεγαλυνάριον.
Δεῦτε ἐν τῷ ὄρει τῶν ἀρετῶν, ἀνέλθωμεν πάντες, καί ὀψώμεθα μυστικῶς, τόν ἐν Θαβωρίῳ, ἀστράψοντα ἀρρήτως, Δεσπότην Ζωοδότην, ὃν μεγαλύνομεν.

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.