Γεννήθηκε στό χωριό Σλάτενα (σημερινή Χρυσῆ) τῆς ἐπαρχίας Ἀλμωπίας Νομοῦ Πέλλης. Ὁ πατέρας της ἦταν φτωχός καί εἶχε τέσσερις θυγατέρες. Ἡ Χρυσή ἦταν ὡραῖα στό σῶμα καί στήν ψυχή.
Κάποτε, ἐνῶ βρισκόταν μαζί μέ ἄλλες γυναῖκες στούς ἀγρούς καί μάζευε καυσόξυλα, τήν ἀπήγαγε κάποιος Τοῦρκος καί τήν μετέφερε στό σπίτι του. Ὁ Τοῦρκος προσπάθησε μέ κολακεῖες νά τήν ἐξισλαμίσει καί νά τήν κάνει γυναίκα του. Ἡ Χρυσῆ ὅμως ἀντιστάθηκε καί δυναμικά ἀπάντησε: «Ἐγώ τόν Χριστό μόνο γνωρίζω γιά νυμφίο μου, πού δέν θά ἀρνηθῶ καί ἂν ἀκόμα μέ κομματιάσεις». Οἱ γονεῖς καί οἱ συγγενεῖς της Χρυσῆς, μέ ἐξαναγκασμό τῶν Τούρκων, τήν παρακαλοῦσαν νά δεχτεῖ τόν μωαμεθανισμό γιά νά σωθεῖ. Ἀλλά ἡ μεγαλόψυχη Χρυσῆ τούς ἀπάντησε ὅτι: «πατέρα ἔχω τόν Κύριό μου Ἰησοῦ Χριστό, μητέρα τήν Κυρία Θεοτόκο, ἀδελφούς δέ καί ἀδελφές ἔχω τούς Ἁγίους καί τίς Ἁγίες τῆς Ἐκκλησίας μας».
Μπροστά λοιπόν στή σταθερότητα τῆς Χρυσῆς, οἱ Τοῦρκοι ἀπάντησαν μέ φρικτά βασανιστήρια. Τελικά στίς 13 Ὀκτωβρίου 1795, κατέκοψαν τό σῶμά της μέ μαχαίρια καί ἔτσι πανάξια ἔλαβε τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου ἀπό τόν Νυμφίο Χριστό.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας Πίστεως.
Σκεῦος χρύσεον, τῆς παρθενίας, καί ἀκήρατος, νύμφη Κυρίου, ἐχρημάτισας Χρυσῆ καλλιπάρθενε· τήν γάρ ἁγνείαν ἀμέμπτως φυλάττουσα, ὐπέρ Χριστοῦ θεοφρόνως ἐνήθλησας· Μάρτυς ἔνδοξε, ἱκέτευε τόν Νυμφίον σου, δωρήσασθε ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Χρυσωθεῖσα Πνεύματι, Τῷ Παναγίῳ, τήν ἁγνείαν ἔφθορον, τήν σήν ἐτήρησας Χριστῷ, καί ὑπέρ φύσιν ἠγώνισαι, παρθενομάρτυς, Χρυσῆ ἀξιάγαστε.
Μεγαλυνάριον.
Τήν Παρθενομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, τήν κεχρυσωμένην, σώματί τε καί τῇ ψυχῇ, Χρυσῆν τήν ἁγίαν, αἰνέσωμεν βοῶντες· χαῖρε νύμφη Κυρίου, ἁγνή καί πάγχρυσε.

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.