Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.Δύο Χριστιανοί φίλοι, ὁ Ἰωάννης καί ὁ Σέργιος, ἔταξαν νά υἱοθετήσουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο σάν σαρκικοί ἀδελφοί, μπροστά στήν ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας στή μονή τῶν Σπηλαίων τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου. Ὁ Ἰωάννης ἦταν πλούσιος καί εἶχε ἕναν ἑπτάχρονο υἱό, τόν Ζαχαρία. Ὅμως ὁ Ἰωάννης ἀρρώστησε πολύ. Πρίν τόν θάνατό του ἀνέθεσε τήν ἐπιμέλεια καί τήν φροντίδα τοῦ υἱοῦ του Ζαχαρία, στόν φίλο του Σέργιο, στόν ὁποῖο ἐμπιστεύθηκε καί μία μεγάλη ποσότητα χρυσοῦ, ὥστε νά τήν δώσει στόν υἱό του Ζαχαρία, ὅταν αὐτός θά ἔφθανε σέ ὥριμη ἡλικία.
Ὅταν ὁ Ζαχαρίας μεγάλωσε, ζήτησε τό χρυσάφι ἀπό τόν Σέργιο. Ἐκεῖνος, ὅμως, ἀρνήθηκε ὅτι εἶχε παραλάβει κάτι τέτοιο ἀπό τόν πατέρα τοῦ Ζαχαρία. Τότε ὁ Ζαχαρίας εἶπε: «Ἀφήσατέ τον νά ὁρκισθεῖ μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἔγινε σαρκικός ἀδελφός μέ τόν πατέρα μου. Καί ἂν ὁρκισθεῖ ὅτι δέν πῆρε τίποτε ἀπό τόν πατέρα μου Ἰωάννη, ἐγώ δέν θά ζητήσω τίποτε ἀπό αὐτόν». Ὅταν ὁ Σέργιος ὁρκίσθηκε αὐτό πού ἰσχυριζόταν, ἤθελε νά πλησιάσει γιά νά ἀσπαστεῖ τήν εἰκόνα, ἀλλά μία δύναμη τόν κρατοῦσε καί δέν τόν ἄφησε. Ἄρχισε τότε νά κλαίει καί νά φωνάζει πρός τούς Ὅσιους Πατέρες Ἀντώνιο καί Θεοδόσιο: «Μήν ἀφήνετε αὐτόν τόν ἀνελέητο δαίμονα νά μέ καταστρέψει!». Ἦταν δαίμονας πού τοῦ ἐπιτέθηκε κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ.
Μετά ἀπό αὐτό ὁ Σέργιος ἀποφάσισε νά παραδώσει τόν χρυσό στόν Ζαχαρία. Ὅταν ἄνοιξαν τό κιβώτιο διαπίστωσαν ὅτι ἡ ποσότητα εἶχε διπλασιασθεῖ. Ὁ Ζαχαρίας, ἀφοῦ παρέλαβε τόν χρυσό, τόν πρόσφερε στό μοναστήρι καί ἔγινε μοναχός. Ἐκεῖ ἔζησε γιά πολύ καιρό μέ ἄσκηση καί προσευχή καί ἔγινε πλούσιος σέ οὐράνια χαρίσματα.
Κοινοποίηση
Δείτε Επίσης
