Ὅσιος Γρηγόριος (5 Νοεμβρίου)

ὉὍσιος Γρηγόριος ἔζησε τόν 9ο αἰῶνα μ.Χ. τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορα Λεόντου τοῦ Ε’. Ὁ Γρηγόριος ἀγάπησε τούς λόγους τοῦ Κυρίου ἀπό νεαρή ἡλικία καί τήρησε στόν ἑαυτό του ὅλες τίς ἀρετές τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό τό λόγο μετά τό θάνατο τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας χειροτονήθηκε, ἀπό τούς συγκεντρωθέντες ἐκεῖ ἐπισκόπους, Πατριάρχης. Ἡ ἐκλογή του καί χειροτονία του ἦταν ἀποδεκτή ὄχι μόνο ἀπό τούς ἱεράρχες ἀλλά καί ἀπό τό Χριστιανικό Λαό.
Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ἀποδείχθηκε ἄξιος δάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὑπῆρξε ταπεινός καί ἤρεμος καί ἔφερε σέ πέρας ἄξια ἕνα μεγάλο φιλανθρωπικό καί ἀνθρωπιστικό ἔργο.
Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας, Λέοντας ὁ Ε’ ἀναζωπύρωσε τήν εἰκονομαχία, ὁ Γρηγόριος ἀντέδρασε. Ἔτσι ὁ ἄρχοντας διέταξε νά πᾶνε τόν Ὅσιο δέσμιο στήν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Γρηγόριος μεταφέρθηκε μπροστά στόν αὐτοκράτορα καί ἐκεῖ χωρίς νά δειλιάσει τόν κατηγόρησε ὡς αἱρετικό, ἄθεο καί ἀσεβή. Ὁ Λέοντας ἐξοργισμένος ἀπό τίς κατηγορίες τοῦ Ὁσίου διέταξε νά τόν μαστιγώσουν καί στήν συνέχεια νά τόν κλείσουν στήν φυλακή. Παρόλα αὐτά ὁ Γρηγόριος ἐξακολουθοῦσε νά ὑμνεῖ τόν Κύριο. Μαθαίνοντάς το ὁ αὐτοκράτορας πρόσταξε νά τόν ἐξορίσουν.
Ἔτσι ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁδηγήθηκε στήν ἐξορία του, ὅπου μετά ἀπό τρία χρόνια παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Κύριο.