Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.
Ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ματθαῖος καταγόταν ἀπό τήν Γαλιλαία. Προτοῦ γίνει μαθητής τοῦ Κυρίου ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη καί ὀνομαζόταν Λευΐ.
Μία μέρα καί ἐνῶ καθόταν στό τελωνεῖο του, ἔξω ἀπό τήν Καπερναοῦμ, τόν πλησίασε ὁ Ἰησοῦς καί τοῦ ζήτησε νά τόν ἀκολουθήσει. Ὁ Ματθαῖος ὑπάκουσε καί δέχθηκε τόν Κύριο στήν οἰκία του, ὅπου παρέθεσε γεῦμα σέ Αὐτόν καθώς καί σέ πολλούς τελῶνες, μέ τούς ὁποίους ὁ Ἰησοῦς συζήτησε καί συνέφαγε, ἐνέργεια γιά τήν ὁποία κατηγορήθηκε ἀπό κάποιους Φαρισαίους. Ὅταν ὁ Κύριος πληροφορήθηκε τίς κατηγορίες ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Δέν ἦρθα γιά νά καλέσω τούς δικαίους, ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς σέ μετάνοια».
Ἔκτοτε ὁ Ματθαῖος ὑπῆρξε μαθητής καί Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου. Ἔπειτα ἀπό τήν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Ματθαῖος ἀνέλαβε νά κηρύξει τόν λόγο τοῦ Κυρίου στούς Πάρθους καί στούς Μήδους. Κατά τήν ἐκτέλεση τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου, ὁ Ματθαῖος, ἐπιτέλεσε πλῆθος θαυμάτων.
Ὡς εὐαγγελιστής ἔχει σύμβολο ἕναν φτερωτό ἄνθρωπο. Στό ἀνεκτίμητης ἀξίας ἔργο του περιλαμβάνεται καί ἡ συγγραφή τοῦ πρώτου Εὐαγγελίου τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας ἤκουσας, φωνῆς τοῦ Λόγου, καί τῆς πίστεως, τό φῶς ἐδέξω, καταλείψας τελωνείου τόν σύνδεσμον· ὅθεν Χριστοῦ τήν ἀπόρρητον κένωσιν, εὐηγγελίσω Ματθαῖε Ἀπόστολε. Καί νῦν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σέ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμόν καί μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοῦ τελωνείου τόν ζυγόν ἀπορρίψας, δικαιοσύνης τῷ ζυγῷ προσηρμόσθης, καί ἀνεδείχθης ἔμπορος πανάριστος, πλοῦτον κομισάμενος, τήν ἐξ ὕψους σοφίαν· ὅθεν ἀνεκήρυξας, ἀληθείας τόν λόγον, καί τῶν ῥαθύμων ἤγειρας ψυχάς, καθυπογράψας, τήν ὥραν τῆς κρίσεως.
Μεγαλυνάριον.
Σύσκηνος τῷ Λόγῳ διατελῶν, θείων μυστηρίων, ἐμυήθης τάς ἀστραπάς· ἔνθεν θεογράφως, Ἀπόστολε Ματθαῖε, ζωῆς διατυπώσω τό Εὐαγγέλιον.
