Ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καὶ Χιονὶα οἱ Μάρτυρες (16 Απριλίου)

Οἱ Ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καί Χιονία μαρτύρησαν ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) στή Θεσσαλονίκη, τό ἔτος 304 μ.Χ. Στό Συναξάρι μαρτυρεῖται ὅτι οἱ τρεῖς ἀδελφές, πιθανῶς ἐνεργά μέλη μιᾶς ἀδελφότητας νέων Χριστιανῶν μέ πλούσια βιβλιοθήκη, κατέφυγαν ἀμέσως μετά τήν ἔναρξη τοῦ διωγμοῦ σέ ὑψηλό ὄρος πλησίον τῆς Θεσσαλονίκης, πιθανῶς τό Χορτιάτη, ἀφοῦ ἔκρυψαν στό σπίτι τους τά βιβλία. Ἡ Ἀγάπη καί ἡ Χιονία, μετά ἀπό ἐντολή τοῦ διοικητοῦ Δουλκιτίου, ρίχθηκαν στήν πυρά. Ἡ Ἁγία Εἰρήνη κλείσθηκε σέ πορνεῖο, ἀλλά κανένας δέν τόλμησε νά τήν ἐνοχλήσει. Ὁδηγήθηκε καί αὐτή στόν διά πυρᾶς θάνατο.
Τά ἱερά λείψανα πού ἀπέμειναν ἀπό τήν πυρά συνελέγησαν ἀπό εὐλαβεῖς Χριστιανούς καί ἐνταφιάσθηκαν δυτικά τῆς πόλεως, σέ μικρή ἀπόσταση ἀπό τά τείχη. Ἐκεῖ ἀνεγέρθηκε ἕνας ναΐσκος στήν ἀρχή, πού ἀργότερα ἔγινε μεγαλύτερος. Στίς Διηγήσεις τῶν Θαυμάτων τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀναφέρεται ὡς τό «σεβάσμιον τέμενος» τῶν τριῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χιονίας, Εἰρήνης καί Ἀγάπης.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς αὐτάδελφοι Κόραι καί οὐρανόφρονες, πρός εὐσεβείας ἀγῶνας ὁμονοοῦσαι καλῶς, τόν ἀρχέκακον ἐχθρόν κατεπαλαίσατε, Χιονία ἡ σεμνή, σύν Ἀγάπῃ τῇ κλυτῇ, Εἰρήνη ἡ πανολβία. Καί νῦν Χριστόν δυσωπεῖτε, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Παρθενίας ἔσοπτρα, φωτοειδῆ πεφυκυῖται, νοερῶς ἠστράψατε, ἀθλητικάς λαμπηδόνας, πᾶσαν μέν, τήν Ἐκκλησίαν ἀγλαϊζούσας, νύκτα δέ, τῶν νοσημάτων ἀπελαυνούσας, Χιονία καί Ἀγάπη, σύν τῇ Εἰρήνῃ, Χριστοῦ κειμήλια.

Μεγαλυνάριον.
Μύρῳ αἱ νεάνιδες αἱ σεμναί, Ἀγάπη Εἰρήνη, Χιονία τοῦ Ἰησοῦ, κατακολουθοῦσαι, τά αἵματα ὡς μύρα, προσέφερον Κυρίῳ, ὡς καλλιπάρθενοι.