Εἶναι ἄγνωστο ἀπό ποῦ καταγόταν ὁ Ἅγιος Ἀντίπατρος, Ἐπίσκοπος Βόστρων, ὁ ὁποῖος ἔζησε κατά τό δεύτερο ἥμισυ τοῦ 5ου αἰώνος μ.Χ. Περί τοῦ Βίου του δέν γνωρίζουμε κάτι σχετικό, ἀπό τό συγγραφικό του ἔργο δέ διασώθηκαν δύο λόγοι του στόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου καί τό Γενέθλιον τοῦ Προδρόμου καί ἀποσπάσματα συγγράμματος κατά τῆς ὑπέρ τοῦ Ὠριγένους Ἀπολογίας τοῦ Εὐσεβίου Καισαρείας. Ἡ ἀποδιδόμενη σέ αὐτόν συγγραφή κατά τοῦ Ἀπολιναρίου Λαοδικείας ἀποδείχθηκε ὅτι δέν εἶναι ἰδική του.
Ὁ αὐτοκράτορας Λέων Α’ (457 – 474 μ.Χ.) συμβουλεύθηκε τόν Ἅγιο, τό 457 μ.Χ., περί τοῦ κύρους τῆς ἐν Χαλκηδόνι Συνόδου, ἀλλά ἡ ἀπάντηση δέν διασώθηκε.
Ὁ Ἅγιος Ἀντίπατρος ἔχαιρε ἐνωρίς τιμῆς ὡς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν ἅγιο βίο του καί τήν πίστη του στήν ὀρθή πίστη καί διδασκαλία. Συνδεόταν διά πνευματικῆς φιλίας μέ τόν Ὅσιο Εὐθύμιο τόν Μεγάλο († 437 μ.Χ.). Ὁ ἀββᾶς Γελάσιος ἐδιάβαζε στούς μοναχούς τῆς Μεγάλης Λαύρας τῶν Ἱεροσολύμων, κατά τόν ἐκκλησιασμό τους, τά ὅσα εἶχε γράψει ὁ Ἅγιος κατά τῆς ὠριγενείου κακοδοξίας. Κατά τήν Ζ’ Οἰκουμενική Σύνοδο ἀνεγνώσθησαν ἀποσπάσματα ἀπό τά κείμενά του. Ὁ Ὅσιος Ἀντίπατρος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Κοινοποίηση
Δείτε Επίσης

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.