Ηταν μεταξύ τους κατά σάρκα, ἀλλά καί κατά πνεῦμα ἀδέλφια ἀπό τήν Ἀραβία. Εὐσεβεῖς καί οἱ πέντε, ἀπό τόν αὐτό ἐμπνεόμενοι θεῖο ζῆλο καί ἀπό τά αὐτά κινούμενοι φιλάνθρωπα αἰσθήματα, ὄχι μόνο πολλές ἀγαθοεργίες εἶχαν ἐπιτελέσει μέ τήν ἰατρική τους τέχνη, ἀλλά καί πολλούς εἶχαν ἑλκύσει στή χριστιανική πίστη.
Καταγγέλθηκαν γι’ αὐτό καί συνελήφθησαν μαζί μέ ἄλλους δεκαπέντε ακόμα Ἀναργύρους, κατά τόν ἐπί Διοκλητιανού διωγμό στή Λυκία ἀπό τόν ἡγεμόνα ἐν Αἰγαίς Λυσία.
Μετά ἀπό πολλά βασανιστήρια, ὅλοι ὑπέστησαν τόν διά ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τήν ὡραιότητα.
Τήν τῶν ἰάσεων, χάριν πλουτήσαντες, πάθη δυσίατα, ταχέως παύετε, καί χορηγεῖτε δωρεάν, Ἀνάργυροι τάς ἰάσεις· φάρμακα γάρ νέμοντες, ἀληθῶς τά σωτήρια, ῥῶσίν τε καί λύτρωσιν, τοῖς νοσοῦσι βρεβεύετε, κουφίζοντες τούς πίστει βοῶντας· χαῖρε εἰκάς τῶν Ἀναργύρων.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς ἰατῆρες παθημάτων ἑτοιμότατοι
Καί τῶν ἐν νόσοις συμπαθέστατοι ἀκέστορες,
Εἰκοσάριθμε χορεία τῶν Ἀναργύρων,
Ἀπό πάσης ἀσθενείας καί κακώσεως
Ἀσινεῖς τε καί ἀτρώτους διασώζετε
Τούς κραυγάζοντας, χαίρετε θεῖοι Ἀνάργυροι.
Μεγαλυνάριον.
Χάριν δεδεγμένοι παρά Θεοῦ, δωρεάν τάς νόσους, θεραπεύετε τῶν πιστῶν, καί τῶν βαρυτάτων, παθῶν λυτροῦσθε θᾶττον, τούς ἐπικαλουμένους, ὑμᾶς Ἀνάργυροι.

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.