
Τον ευλογημένο αυτό μήνα η Εκκλησία μας γιορτάζει. Πανηγυρίζει την κοίμηση, τον θάνατο δηλαδή, και τη μετάσταση, την είσοδο στον κόσμο της αιώνιας ουράνιας ζωής του πιο ευλογημένου και χαριτωμένου ανθρώπου που γνώρισαν όλοι οι αιώνες στη γη αυτή.
Πρόκειται για την Παναγία Μητέρα του Υιού του Θεού, του Κυρίου Ιησού Χριστού, την Παρθένο Μαρία από τη Ναζαρέτ. Εκατοντάδες χρόνια πριν οι Προφήτες του Ισραήλ μίλησαν γι᾽ Αυτήν, που πρόβαλε, σαν κρίνο λευκότατο των κοιλάδων, στα ύστερα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας, όταν το σκοτάδι της αμαρτίας και ο εξευτελισμός του ανθρώπινου προσώπου βασίλευε στη γη.
Τότε ευδόκησε ο Παντοδύναμος Θεός να δείξει πόσο αγάπησε τον κόσμο, το πλανημένο στις αγκαθιές του κακού πλάσμα Του, που τυραννούσε ο μισάνθρωπος Διάβολος. Και έγινε ο Υιός του Θεού άνθρωπος μέσα στην αγκάλη της πανάχραντης Κόρης, Υιός Της και αδελφός μας, γιατί ντύθηκε το σώμα της δικής μας ταπεινώσεως, χωρίς όμως το μολυσμό της αμαρτίας, και θυσιάστηκε αντί για μας και αναστήθηκε για μας, για τη δική μας σωτηρία και αθανασία.
Τον ευλογημένο αυτό μήνα η Εκκλησία μας μας καλεί να τιμήσουμε την Κυρία Θεοτόκο, την Μητέρα του Θεού μας και δική μας εύσπλαχνη μητέρα, που μας σκέπει με τη Χάρη Της, που μας παρηγορεί στις δυσκολίες μας, που μεσιτεύει για μας στον Ουρανό.
Οι γλυκόφωνες καμπάνες του Δεκαπενταύγουστου μας προσκαλούν στο Πάσχα Της.
Δόξα στην πανύμνητη Μητέρα του Χριστού μας!
«Πρός τή ΝΙΚΗ», Αύγουστος 2017

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.
