Ὁ Κωνστάντιος καταγόταν ἀπό τήν Ρωσία καί ὑπηρετοῦσε ὡς ἐφημέριος στή Ρωσική Πρεσβεία στήν Κωνσταντινούπολη. Κατά τόν Ρωσοτουρκικό πόλεμο ἦλθε στό Ἅγιον Ὄρος καί παρέμεινε γιά ἀρκετό χρονικό διάστημα στή Μεγίστη Λαύρα, ἀπ’ ὅπου ἀναχώρησε στά Ἱεροσόλυμα γιά προσκύνημα στούς Ἅγιους Τόπους.
Ἐπανῆλθε στήν Μεγίστη Λαύρα καί περίμενε τήν εἰρήνη μεταξύ Ρωσίας καί Τουρκίας. Ὅταν ἐπιτεύχθηκε ἡ εἰρήνη, ὁ Ἅγιος πῆγε στήν Κωνσταντινούπολη καί παρέμεινε ως ἐφημέριος στήν ἴδια πρεσβεία. Ἐκεῖ ὅμως, ἄγνωστο γιά ποιούς λόγους, ἦλθε σέ προστριβή μέ τόν Ρῶσο Πρέσβη καί εἴτε ἀπό φόβο εἴτε ἀπό θυμό, παρουσιάστηκε στόν Σουλτάνο καί ἀρνήθηκε τόν Χριστό.
Γιά τήν ἐνέργειά του αὐτή, ἔτυχε μεγάλων τιμῶν καί περιποιήσεων ἀπό τούς Τούρκους.
Όμως, μετά ἀπό λίγες μέρες, συναισθάνθηκε τό μεγάλο του ὀλίσθημα. Μετανοημένος ἔκλαψε πικρά καί πόθησε τό μαρτύριο. Ἔτσι πέταξε τά τούρκικα ροῦχα, φόρεσε ἕνα φθαρμένο ράσο, παρουσιάστηκε στόν Σουλτάνο καί μέ θάρρος ὁμολόγησε τόν Χριστό καί ἀποκήρυξε τήν θρησκεία τοῦ Μωάμεθ.
Χωρίς καμιά διαδικασία, οἱ Τοῦρκοι πῆραν τόν μάρτυρα καί τόν ἀποκεφάλισαν μπροστά στ’ ἀνάκτορα τοῦ Σουλτάνου τό 1743.
Κοινοποίηση
Δείτε Επίσης

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.