Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.
Ὁ Ἅγιος Στέφανος ἔζησε στή Ρωσία κατά τόν 11ο αἰώνα μ.Χ. καί ἀσκήτεψε στή Λαύρα τοῦ Κιέβου. Μετά τήν κοίμηση τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου († 3 Μαΐου) ἔγινε ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς μονῆς τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Ἀπό τή νέα αὐτή θέση ἦταν πολύ δραστήριος καί φρόντισε μέ ἐπιμέλεια γιά τήν κτηριακή ὁλοκλήρωση τῆς μονῆς. Παράλληλα ὅμως φρόντιζε καί γιά τήν πνευματική αὔξηση τῶν μοναχῶν. Ὅρισε νά τελεῖται καθημερινά στή μονή, ἡ Θεία Λειτουργία ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν μακαρίων κτιτόρων καί τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν, καθώς καί γιά τήν σωτηρία τῶν ζώντων ἀδελφῶν καί ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Ὁ ἐπίβουλος διάβολος ὅμως φθόνησε τόν ἔνθεο ζῆλο τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καί ξεσήκωσε μερικούς ἀδελφούς ἐναντίον τοῦ Ἁγίου ἡγουμένου τους καί δημιούργησε ἔτσι μεγάλη ἀναταραχή στήν ἀδελφότητα. Ὁ Ἅγιος ἀναχώρησε ἀπό τήν ἡγουμενία καί ἐκδιώχθηκε ἀναίτια ἀπό τή μονή. Ὡστόσο τά ὑπέμεινε ὅλα ἀγόγγυστα, χωρίς παράπονο καί μνησικακία.
Ὁ Θεός ὅμως εὐλόγησε τόσο τόν πιστό δοῦλο Του, ὥστε ὁ Ἅγιος Στέφανος ἀξιώθηκε νά χτίσει νέα μονή στό Κλόβ, μέ πέτρινο ναό ἀφιερωμένο στήν Κατάθεση τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ἡ ἀρετή του προσείλκυσε πολλές εὐσεβεῖς ψυχές, πού ἦλθαν κοντά του καί δέχθηκαν ἀπό τά τίμια χέρια του τό μοναχικό σχῆμα. Ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου ἁπλώθηκε σέ ὅλη τή Ρωσική γῆ. Γι’ αὐτό, ὅταν τό ἔτος 1091 ὁ Ἐπίσκοπος τοῦ Βλαντιμίρ κοιμήθηκε, ὁ Ἅγιος Στέφανος χειροτονήθηκε Ἀρχιερέας καί διάδοχός του στό Βλαντιμίρ ἀπό τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἰωάννη.
Ὁ Ἅγιος Στέφανος ποίμανε θεοφιλῶς τό ποίμνιό του καί κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1094.
Κοινοποίηση
Δείτε Επίσης
