Ἀγαπητοί, ταπεινώθητε ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ. Πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν, νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.
Ὧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι. Ὁ δὲ Θεὸς πάσης χάριτος, ὁ καλέσας ὑμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὀλίγον παθόντας, αὐτὸς καταρτίσει ὑμᾶς, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει· αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.
Διὰ Σιλουανοῦ ὑμῖν τοῦ πιστοῦ ἀδελφοῦ, ὡς λογίζομαι, δι’ ὀλίγων ἔγραψα, παρακαλῶν καὶ ἐπιμαρτυρῶν ταύτην εἶναι ἀληθῆ χάριν τοῦ Θεοῦ, εἰς ἣν ἑστήκατε.
Ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου.
Ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἀγάπης.
Εἰρήνη ὑμῖν πᾶσι τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Ἀγαπητοί, ταπεινωθῆτε κάτω ἀπὸ τὸ δυνατὸ χέρι τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ σᾶς ἀνυψώσῃ εἰς τὸν κατάλληλον καιρόν. Ὅλην τὴν μέριμνάν σαςἀναθέσατε εἰς αὐτόν, διότι αὐτὸς ἐνδιαφέρεται γιὰ σᾶς. Νὰ εἶσθε ἐγκρατεῖς, νὰ εἶσθε ἄγρυπνοι· ὁ ἀντίδικός σας ὁ διάβολος σὰν λέων ποὺ ὠρύεται, τριγυρίζει διὰ νὰ βρῇ κάποιον νὰ τὸν καταπιῇ.
Ἀντισταθῆτε εἰς αὐτόν, στερεοὶ εἰς τὴν πίστιν, ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν ὅτι τὰ ἴδια παθήματα συμβαίνουν εἰς τοὺς ἀδελφούς σας εἰς ὁλόκληρον τὸν κόσμον. Ὁ δὲ Θεὸς πάσης χάριτος, ὁ ὁποῖος σᾶς ἐκάλεσεν εἰς τὴν αἰωνίαν δόξαν του ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, αὐτός, ἀφοῦ ὑποφέρετε ὀλίγον, θὰ σᾶς καταρτίσῃ, θὰ σᾶς στηρίξῃ, θὰ σᾶς ἐνδυναμώσῃ, θὰ σᾶς θεμελιώσῃ. Εἰς αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Διὰ τοῦ Σιλουανοῦ, τὸν ὁποῖον θεωρῶ πιστὸν ἀδελφόν, σᾶς ἔγραψα τὴν σύντομη αὐτὴν ἐπιστολήν, διὰ νὰ σᾶς ἐνθαρρύνω καὶ νὰ σᾶς βεβαιώσω ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ χάρις τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν ὁποίαν σταθῆτε.
Σᾶς χαιρετᾶ ἡ ἐν Βαβυλῶνι, ἡ ὁποία ἐξελέγη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὅπως καὶ σεῖς, καὶ ὁ Μᾶρκος ὁ υἱός μου.
Χαιρετῆστε ἀλλήλους μὲ φίλημα ἀγάπης. Εἰρήνη νὰ εἶναι εἰς ὅλους ἐσᾶς ποὺ εἶσθε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἀμήν.

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.