Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.
Ἡ Ἁγία Ἱλαρία ἦταν ἡ σύζυγος τοῦ Ἁγίου Κλαυδίου καί οἱ Ἅγιοι Ἰάσονας καί Μαῦρος, ἦταν τά τέκνα τους.
Οἱ Ἅγιοι αὐτοί Μάρτυρες ἦταν εἰδωλολάτρες καί πίστεψαν στόν Χριστό, ὅταν ἔβλεπαν τό μαρτύριο τῶν Ἁγίων Χρυσάνθου καί Δαρείας. Ὁ Ἅγιος Κλαύδιος ἐρρίφθη στή θάλασσα, ἀφοῦ τόν ἔδεσαν μέ πέτρα καί ἔτσι τελείωσε τόν δρόμο τοῦ μαρτυρίου. Οἱ υἱοί αὐτοῦ καί οἱ στρατιῶτες ἀποκεφαλίσθηκαν, τότε παρέλαβε τά ἱερά λείψανα αὐτῶν ἡ Ἰλαρία καί τά ἐνταφίασε μέ εὐλάβεια. Ὅταν, κάποια μέρα, μετέβαινε στούς τάφους τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, συνελήφθη ἀπό τούς στρατιῶτες, πού εἶχαν σκοπό νά τήν θανατώσουν. Τότε ζήτησε ἡ μακαρία Ἰλαρία νά ἐπιτρέψουν σέ αὐτήν νά προσευχηθεῖ γιά λίγο. Ἔτσι κι ἔγινε καί ἡ Ἁγία τήν ὥρα τῆς προσευχῆς παρέδωσε τό πνεῦμα. Κατά ἄλλη παράδοση, τελειώθηκε διά ξίφους.
Οἱ ὑπηρέτριές της περισυνέλεξαν τό ἱερό λείψανο καί τό ἐνταφίασαν στούς τάφους τῶν τέκνων της.
Ἅγιοι Κλαύδιος, Ἱλαρία, Ἰάσονας καὶ Μαῦρος οἱ Μάρτυρες καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς μάρτυρες (19 Μαρτίου)
Κοινοποίηση
Δείτε Επίσης
