Πανεύκολο πεντανόστιμο ελιόψωμο !!!
Μια ακόμη ιδέα για νηστίσιμο φαγητό αγαπητοί μας νηστευτές για σήμερα.
Χρησιμοποιούμε αλεύρι για όλες τις χρήσεις 800gr,
1 κουτάλι του γλυκού μαγιά,
200ml χλιαρό νερό,
200ml χυμό πορτοκαλιού,
λίγο αλάτι.
Ζυμώνουμε καλά το αλεύρι με τον χυμό, το νερό, το αλάτι και την μαγιά, μέχρι να γίνει μια ζύμη σωστή.
Κατόπιν αφήνουμε την λεκανίτσα με το μίγμα σκεπασμένη για μισή έως 1 ώρα σε ζεστό χώρο για να σηκωθεί και να αφρατέψει το ζυμάρι μας. Σε μια άλλη λεκάνη έχουμε κόψει κομματάκια από τις ελιές ξυδάτες καλαμών ή ανάμικτες και με πράσινες ή ότι ελιές έχουμε τέλος πάντων. Μισό κρεμμύδι κομμένο σε κομματάκια λίγα κομμάτια πιπεριάς κόκκινη Φλωρίνης ή πράσινες. Και λίγο μαϊντανό.
Παίρνουμε την ζύμη και την χωρίζουμε σε 4 κομμάτια ισόποσα. Και αφού πλάσουμε με τα χέρια μας ένα μακρόστενο «καρβελάκι», με τον πλάστη αρχίζουμε και το ανοίγουμε σαν ένα χοντρό μακρόστενο φύλλο. Ομοίως και τα υπόλοιπη ζύμη μας. Τότε βάζουμε στην μακρόστενη αυτή λωρίδα στο κέντρο της, ποσότητα όση θέλουμε από τις ελιές τις κομμένες, από το κρεμμύδι, τον μαϊντανό, τις πιπεριές και κλείνουμε την ζύμη μας με προσοχή. Κατόπιν την φτιάχνουμε σε σχήμα Ο και με ένα μαχαίρι χαράζουμε βαθιά το σχήμα Ο σε όσα κομμάτια θέλουμε (χωρίς να αποκοπούν τα κομμάτια) για να ψηθεί και εσωτερικά. Παρόμοια θα δείτε τα ελιόψωμα που πουλάνε αρκετοί φούρνοι. Το βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο 180ο -200ο για 30′-40′.
Καλή επιτυχία !!!

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.