Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος καταγόταν ἀπό τό Βυζάντιο καί γεννήθηκε ἀπό πλούσιους καί εὐσεβεῖς γονεῖς. Ἀπό νεαρή ἡλικία ἀκολούθησε τό μοναχικό βίο γενόμενος μοναχός στή μονή πού γι’ αὐτόν ἐκαλεῖτο μονή τοῦ Τριχινᾶ. Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὑπέβαλε τόν ἑαυτό του σέ κάθε κακουχία καί σκληραγωγία. Τό σῶμά του τό κάλυπτε μέ λεπτό τρίχινο ἱμάτιο, γι’ αὐτό καί ἐπονομάσθηκε Τριχινᾶς. Μέ τούς σκληρούς ἀσκητικούς του ἀγῶνες ὁ Ὅσιος ἀπεκάλυπτε καί ἐξουδετέρωνε τίς ἀπάτες τῶν δαιμόνων.
Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί ἔλαβε τή Χάρη ἀπό τόν Θεό, ὁ τάφος του νά ἀναβλύζει μύρο πού εὐωδίαζε. Ἔτσι, ὅσοι προσέτρεχαν ἐκεῖ μέ πίστη καί εὐλάβεια, λάμβαναν τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.
Πηγή: http://vatopaidi.wordpress.com
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Δῶρον ἔνθεον, τῆς ἐγκρατείας, σκεῦος ἔμψυχον, τῆς ἀπαθείας, ἀνεδείχθης θεοφόρε Θεόδωρε· τόν γάρ Θεόν θεραπεύσας τοῖς ἔργοις σου, τῶν παρ’ αὐτοῦ δωρημάτων ἠξίωσαι. Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος α’. Τόν τάφον σου Σωτήρ.
Φωτός καταστολήν, ἱερῶς ἐξυφαίνων, τριχίνῳ σεαυτόν, περιέστελλες ῥάκει, Θεόδωρε πανόσιε, Παρακλήτου κειμήλιον· ὅθεν χάριτος, ὑπερφυοῦς ἠξιώθης, μύρον εὔοσμον, ἀπό τοῦ τάφου βλυστάνων, ψυχῶν καθαρτήριον.
Μεγαλυνάριον.
Ράκεσι τριχίνοις σκέπων σαυτόν, τό κῴδιον Πάτερ, τῆς νεκρώσεως καί φθορᾶς, ἐναπεξεδύθης, καί τῆς ἀθανασίας, τήν χλαῖναν ἐστολίσω, μάκαρ Θεόδωρε.
