Μια υπέροχη-θρεπτικότατη και απλούστατη χορτόσουπα.
Οι συνταγές μας πάντοτε θα αφορούν δύο άτομα που θα φάνε κανονικές μερίδες το μεσημέρι και θα μείνει και λίγο για το βραδινό τους.
Χορτόσουπα αλάδωτη φυσικά!
Αφού βάλουμε την κατσαρόλα μέχρι την μέση με νερό να βράσει, αρχίζουμε την παρασκευή του φαγητού μας.
Καθαρίζουμε 3 μεγάλες πατάτες και τις κόβουμε σε χοντρά-μεγάλα κομμάτια. 1 μεγάλο σχετικά κρεμμύδι και 2 σκελίδες σκόρδο.
Επίσης χρησιμοποιούμε σέλινο κομμένο σε κομματάκια, που μπορούμε να το φυλάμε και στην κατάψυξη, άνιθο, 3-4 κολοκυθάκια φρέσκα, μπορούμε να βάλουμε και λίγα μανιτάρια από κονσέρβα. Αφού το νερό βράσει ρίχνουμε όλα τα υλικά μας. Μετά από λίγο προσθέτουμε το αλάτι αλλά και έτοιμα ντοματάκια pumaro. Εάν θέλετε μπορείτε να βάλετε και το 1/10 κύβου κνορ λαχανικών.
Η βράση του φαγητού μας θα διαρκέσει περίπου 35′-40′. Το μυστικό είναι ότι αφού έχουν σχεδόν βράσει τα υλικά μας, με μία τρυπητή κουτάλα, βγάζουμε τα 2/3 των υλικών, κρεμμύδια, σκόρδα, ολόκληρες πατάτες κ.τ.λ.π. και τα λιώνουμε στο multi με λίγο ζουμί και τα επιστρέφουμε στην κατσαρόλα μας μέχρι να ολοκληρωθεί το βράσιμο.
Η χορτόσουπά μας σερβίρεται ζεστή, όχι καυτή γιατί ο ουρανίσκος και η γλώσσα θα σας εκδικηθούν. Η χορτόσουπά μας είναι ωραιότερη όταν προσθέσουμε και φρέσκο λεμονάκι.

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ἡ ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφτασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί ἡ μητέρα του Εὐλογία. Ἦταν καί οἱ δυό εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὁ Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμο ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο. Γι’ αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. Ἀσκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί μελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν καί τοῦ ὁποίου σπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.